Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Określenie masy usuniętych warstw zanieczyszczeń, choć może wydawać się użyteczne, nie dostarcza informacji o faktycznej przyczynie zniszczenia malowidła. Tego rodzaju podejście skupia się jedynie na ilości zanieczyszczeń, co może prowadzić do mylnego wniosku, że sama ich obecność jest głównym czynnikiem degradacji. W rzeczywistości, zrozumienie składu chemicznego zanieczyszczeń oraz ich interakcji z substancjami malarskimi jest kluczowe dla kompleksowej oceny stanu obiektu. Mierzenie grubości zanieczyszczeń czy wielkości najbardziej zanieczyszczonej powierzchni również nie dostarczy pełnego obrazu sytuacji. Takie metody mogą jedynie wskazać na intensywność zanieczyszczenia, ale nie pozwalają na zrozumienie mechanizmów erozji czy degradacji materiału. W konserwacji zabytków istotne jest, aby zastosowane metody były zgodne z aktualnymi standardami badawczymi, które podkreślają znaczenie analizy mikroskopowej jako metody umożliwiającej identyfikację problemów na poziomie materiałowym. Zrozumienie tych podstawowych różnic pozwala na lepsze podejście do ochrony i konserwacji dziedzictwa kulturowego, co jest niezbędne dla jego zachowania na przyszłość.