Kwalifikacja: BUD.24 - Prowadzenie prac renowatorskich elementów architektury

Patrząc na przedstawiony rysunek, nietrudno zauważyć, że nie pasuje on ani do wiązania gotyckiego, ani pospolitego, ani tym bardziej angielskiego. W przypadku wiązania gotyckiego typowe jest naprzemienne stosowanie główek i wozówek w każdej warstwie, co daje mocno nieregularny układ spoin – na rysunku tego nie widać, bo każda warstwa jest bardzo równa i przewidywalna. Wiązanie pospolite często kojarzy się z prostym układem cegieł, gdzie spoiny pionowe jednej warstwy pokrywają się z tymi z warstwy wyżej i niżej, co osłabia mur i jest rzadko spotykane w profesjonalnym budownictwie – tutaj mamy wyraźne przesunięcie spoin, więc ta odpowiedź raczej wynika z automatycznego skojarzenia nazwy. Z kolei wiązanie angielskie (szczególnie klasyczne angielskie wiązanie wozówkowe) polega na przemiennym łączeniu warstw główkowych i wozówkowych, co daje zupełnie inny rytm spoin widocznych na murze – tego efektu na obrazku także nie ma. Z mojego doświadczenia, takie błędne odpowiedzi biorą się często z mylenia pojęć i braku zwrócenia uwagi na geometrię muru oraz rozmieszczenie spoin. W praktyce, dobierając sposób wiązania cegieł, trzeba patrzeć nie tylko na estetykę, ale głównie na wytrzymałość i funkcjonalność całej konstrukcji. Dobrze jest pamiętać, że poprawne wiązanie zapewnia brak długich, ciągłych spoin pionowych i równomierny rozkład naprężeń – to podstawa w budownictwie murowym, czego właśnie najlepszym przykładem jest wiązanie krzyżykowe.