Zmatowienie powierzchni podłoża z tworzyw sztucznych przed przyklejeniem tapety jest kluczowym krokiem, który zapewnia lepszą przyczepność kleju. Powierzchnie gładkie, jak np. plastik, mogą być zbyt śliskie, co prowadzi do niskiej jakości bondingu. Proces zmatowienia polega na mechanicznym usunięciu warstwy wierzchniej, co zwiększa powierzchnię kontaktu oraz umożliwia lepsze wnikanie kleju w strukturę podłoża. Do zmatowienia można użyć papieru ściernego o odpowiedniej gradacji lub specjalnych narzędzi do szlifowania. W praktyce, zmatowienie powinno być wykonywane z równomierną siłą, aby uniknąć nadmiernego usunięcia materiału, co mogłoby osłabić strukturę. Po zmatowieniu, powierzchnię należy dokładnie odkurzyć, aby usunąć wszelkie pozostałości pyłu, co również wpływa na jakość klejenia. Zastosowanie tej metody jest zgodne z zaleceniami producentów materiałów tapetowych oraz klejów, co potwierdza jej skuteczność w praktyce.
Pojęcia takie jak malowanie, zwilżanie czy gruntowanie są często mylnie stosowane w kontekście przygotowania podłoża z tworzyw sztucznych do przyklejania tapet. Malowanie nie jest skuteczną metodą przygotowania, ponieważ farba może stworzyć gładką, śliską warstwę, która nie tylko nie poprawi przyczepności, ale wręcz pogorszy jakość klejenia. Zwilżanie powierzchni jest również niewłaściwą metodą, gdyż wprowadza wilgoć, która może wpłynąć negatywnie na klej, zwłaszcza w kontekście tworzyw sztucznych, które nie absorbują wody. Z kolei gruntowanie, choć użyteczne w niektórych przypadkach, nie jest zalecane na gładkich tworzywach sztucznych, ponieważ może nie zapewnić wystarczającego zmatowienia. Dużym błędem jest również zakładanie, że każde podłoże wymaga tych samych metod przygotowania. Różnice w materiałach, ich strukturze oraz właściwościach fizycznych wymagają dostosowania podejścia w zależności od konkretnej sytuacji. Dobrą praktyką jest zawsze odwoływanie się do instrukcji producenta kleju i tapet, które dostarczają szczegółowych wytycznych dotyczących przygotowania podłoża.