Użycie packi stalowej do szpachlowania połączeń płyt gipsowo-kartonowych jest standardem w branży budowlanej. Packa stalowa charakteryzuje się dużą sztywnością i wytrzymałością, co umożliwia równomierne rozłożenie masy szpachlowej na powierzchni łączeń. Dzięki gładkiej powierzchni stalowej packi, uzyskuje się idealnie gładkie wykończenie, co jest niezbędne dla dalszego malowania lub tapetowania. W praktyce, packa stalowa pozwala na łatwe i precyzyjne usuwanie nadmiaru materiału, co minimalizuje potrzebę dalszego szlifowania. Użycie tego narzędzia zaleca się również ze względu na jego ergonomiczny kształt, co ułatwia pracę na dłuższych odcinkach. Warto również pamiętać, że stalowa packa jest odporna na uszkodzenia i nie deformuje się w trakcie użytkowania, co czyni ją bardziej trwałym narzędziem w porównaniu do packi plastikowej, która może się wyginać i powodować nierówności w aplikacji masy.
Wybór packi drewnianej, plastikowej czy styropianowej w procesie szpachlowania połączeń płyt gipsowo-kartonowych oparty jest na nieznajomości właściwości materiałów oraz ich wpływu na jakość wykończenia. Packa drewniana, mimo że jest tradycyjnie używana w różnych pracach budowlanych, nie zapewnia odpowiedniego poziomu sztywności i precyzji, co skutkuje trudnościami w uzyskaniu gładkiego wykończenia. Drewno może absorbować wilgoć z masy szpachlowej, co prowadzi do deformacji narzędzia i zniekształcenia aplikowanej warstwy. Packi plastikowe, choć lżejsze i łatwiejsze w użyciu, zazwyczaj nie mają wystarczającej twardości, co powoduje powstawanie nierówności na powierzchni szpachlowanej. Dodatkowo, ich elastyczność skutkuje utrudnionym usuwaniem nadmiaru masy, co z kolei wymusza większą ilość szlifowania. Z kolei packa styropianowa, będąca najdelikatniejszym rozwiązaniem, nie jest odpowiednia do szpachlowania, ponieważ styropian jest zbyt miękki i podatny na uszkodzenia, co wpływa negatywnie na jakość pracy. Wybór narzędzi powinien być zatem przemyślany i oparty na standardach branżowych, które promują użycie packi stalowej dla uzyskania optymalnych rezultatów w pracach wykończeniowych.