Dodanie siatki z włókna szklanego do rdzenia płyty znacząco zwiększa jej ognioodporność. Włókno szklane jest materiałem, który charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur, co sprawia, że płyty wzmocnione tym tworzywem mogą lepiej opierać się ogniu. Dzięki zastosowaniu siatki szklanej, płyty uzyskują lepsze właściwości mechaniczne, a także są mniej podatne na uszkodzenia termiczne. Przykładowo, w budownictwie płyty o podwyższonej ognioodporności są szczególnie istotne w miejscach takich jak korytarze ewakuacyjne czy strefy ochrony przeciwpożarowej. Normy budowlane, takie jak Eurokod 1 czy normy PN-EN dotyczące klasyfikacji wyrobów budowlanych w zakresie ognioodporności, określają wymagania, które muszą spełniać materiały stosowane w budynkach. Dlatego też, stosując płyty wzmacniane włóknem szklanym, możemy nie tylko poprawić bezpieczeństwo budynku, ale także zwiększyć jego trwałość i odporność na różnorodne czynniki zewnętrzne.
Zwiększając akustyczność płyty za pomocą siatki z włókna szklanego, można by oczekiwać poprawy właściwości dźwiękochłonnych. Jednak włókno szklane nie jest materiałem, który w istotny sposób wpływa na akustykę. W rzeczywistości, aby uzyskać wysoką akustyczność, zaleca się stosowanie dedykowanych materiałów dźwiękochłonnych, takich jak pianka akustyczna czy panele z wełny mineralnej, które mają specjalne właściwości absorbujące dźwięk. W odniesieniu do wodoodporności, włókno szklane ma ograniczone zastosowanie w tym zakresie. Choć może oferować pewną odporność na wilgoć, nie jest to materiał, który zapewnia pełną wodoodporność. W praktyce, aby uzyskać wodoodporne elementy konstrukcyjne, należy stosować materiały o odpowiednich właściwościach, takie jak tworzywa sztuczne czy materiały kompozytowe z dodatkowymi powłokami. W kontekście termoizolacyjności, chociaż włókno szklane jest używane w izolacji termicznej, jego obecność w rdzeniu płyty nie prowadzi do znaczącego zwiększenia wartości izolacyjnych. Aby poprawić termoizolacyjność, należy stosować specjalistyczne materiały, takie jak styropian czy wełna mineralna. Typowym błędem jest mylenie właściwości materiałów i przypisywanie im cech, które nie są zgodne z ich rzeczywistym zastosowaniem, co może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań w budownictwie.