Odpowiedź 4 pola jest prawidłowa, ponieważ maksymalna odległość między dylatacjami w podkładach cementowych wynosi 3 metry. W tym przypadku, pomieszczenie ma wymiary 6 m × 5 m, co daje całkowitą powierzchnię 30 m². Aby zapewnić odpowiednie dylatacje, musimy podzielić pomieszczenie na obszary, w których najdłuższy wymiar nie przekroczy 3 metrów. W przypadku długości 6 metrów, można podzielić pomieszczenie na dwa segmenty o długości 3 metrów, co daje nam 2 pola. W kierunku szerokości 5 metrów, możemy podzielić to na 2 pola o szerokości 2,5 metra. Łącznie daje to 2 (wzdłuż długości) x 2 (wzdłuż szerokości) = 4 pola. Dylatacje są kluczowe dla zapobiegania pęknięciom i uszkodzeniom podłogi, a ich stosowanie zgodne z normami budowlanymi jest niezbędne dla długowieczności i trwałości podkładów cementowych.
W przypadku błędnych odpowiedzi, często popełniane są błędy w obliczeniach lub przyjęciach dotyczących wymagań dylatacyjnych. Przykładowo, wybór 5 pól może wynikać z założenia, że można wprowadzić więcej mniejszych sekcji, jednak nie uwzględnia to wymogów dotyczących maksymalnej odległości dylatacji. Dylatacje mają kluczowe znaczenie w celu zapobiegania naprężeniom i pęknięciom, które mogą wystąpić na skutek zmian temperatury i wilgotności. Należy pamiętać, że przy podziale na więcej pól, każde z nich nie będzie miało odpowiedniej szerokości, co może skutkować naruszeniem zasad projektowania. Wybór 3 pól jest również niepoprawny, ponieważ nie wykorzystuje całej dostępnej przestrzeni i nie zapewnia prawidłowego podziału wzdłuż najdłuższego wymiaru pomieszczenia. Ustalając dylatacje, ważne jest również, aby pamiętać, że ich lokalizacja powinna być zgodna z wymaganiami technicznymi i normami budowlanymi, które w tym przypadku wskazują na konieczność podziału na 4 pola, aby unikać zbytniego wydłużania się segmentów. Niezrozumienie zasad projektowania dylatacji może prowadzić do poważnych problemów, takich jak pęknięcia, co wymaga kosztownych napraw w przyszłości.