Pomieszczenie o wymiarach 6 x 5 m ma powierzchnię równą 30 m². Zgodnie z zasadami dotyczącymi stosowania jastrychów samopoziomujących, maksymalny obszar jednego pola bez dylatacji wynosi 25 m². Aby zapewnić odpowiednie dylatacje, należy podzielić całkowitą powierzchnię na mniejsze pola, które nie przekroczą tej wartości. W tym przypadku, aby obliczyć liczbę pól, należy podzielić 30 m² przez 25 m², co daje 1,2. Jednak nie możemy mieć części pola, dlatego musimy zaokrąglić w górę do 2 pól. W praktyce, dylatacje są niezbędne, by zapobiegać pękaniu jastrychu w wyniku rozszerzalności cieplnej i ruchów podłoża. W budownictwie często stosuje się dylatacje co 8-10 metrów, co w tym przypadku potwierdza potrzebę podziału. Dobre praktyki budowlane zalecają również, aby dylatacje były umieszczane w newralgicznych punktach, takich jak zmiany kierunku, co dodatkowo może wpłynąć na stabilność i trwałość podłogi.
Wybór niewłaściwej liczby pól wynika z błędnego zrozumienia zasad dylatacji oraz niepełnego przeliczenia powierzchni na pola jastrychu. Obliczając liczbę pól, ważne jest, aby mieć jasność co do maksymalnej powierzchni, jaką może zajmować jedno pole jastrychu bez dylatacji, co w tym przypadku wynosi 25 m². Pomieszczenie o wymiarach 6 x 5 m ma całkowitą powierzchnię 30 m², a to oznacza, że nie możemy wykonać jednego dużego pola, ponieważ jego powierzchnia przekracza wymogi. Niekiedy błędne odpowiedzi pojawiają się przez mylne założenie, że można połączyć więcej niż jedno pole bez dylatacji, co jest sprzeczne z praktykami inżynieryjnymi. Odpowiedzi sugerujące 4, 3 lub 5 pól są oparte na błędnym przeliczeniu, ponieważ nie uwzględniają zasady, że każde pole musi być oddzielone dylatacją, co zapobiega uszkodzeniom. W rzeczywistości, zbyt mała liczba pól prowadziłaby do ryzyka pęknięć, co w dłuższej perspektywie zwiększałoby koszty napraw. Przykłady pokazują, że w praktyce dzielenie pomieszczeń na mniejsze obszary jest kluczowym krokiem, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania jastrychu i jego trwałość.