Odpowiedź PSG4 to najwyższy poziom wymagań estetycznych dla powierzchni ścian z płyt gipsowo-kartonowych. W praktyce oznacza to, że ściany muszą być idealnie gładkie, bez jakichkolwiek niedoskonałości, które mogłyby wpływać na ich wygląd po nałożeniu farby czy innego wykończenia. Wymagania te są zgodne z normami branżowymi, takimi jak EN 13964 oraz różnymi wytycznymi dotyczącymi wykończeń wnętrz. Przykładowo, w zastosowaniach komercyjnych, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, takich jak biura, galerie sztuki czy hotele, wymogi te są standardem. W celu osiągnięcia jakości PSG4 konieczne jest staranne przygotowanie podłoża, użycie odpowiednich narzędzi do szlifowania, a także technik aplikacji farb, które zminimalizują widoczność wszelkich niedoskonałości. W praktyce zastosowanie najwyższych wymagań estetycznych przekłada się na lepszą jakość postrzeganą przez użytkowników oraz dłuższą żywotność wykończenia.
Wybór PSG2, PSG3 lub PSG1 jako odpowiedzi na pytanie o najwyższy poziom wymagań estetycznych dla ścian z płyt gipsowo-kartonowych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji estetycznej. Odpowiedź PSG2 oraz PSG3 oznaczają średnie standardy wykończenia. PSG2 charakteryzuje się widocznymi, ale dopuszczalnymi niedoskonałościami, co czyni go akceptowalnym w mniej wymagających zastosowaniach, takich jak pomieszczenia gospodarcze czy przestrzenie o niższych wymaganiach estetycznych. Podobnie PSG3, które dopuszcza jeszcze większe niedoskonałości, jest stosowane w lokalach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem. PSG1 natomiast to najniższy poziom, który akceptuje znaczne niedoskonałości, co sprawia, że jest to rozwiązanie najczęściej stosowane w obszarach roboczych, gdzie estetyka nie jest priorytetem. Takie błędne wybory mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia koncepcji estetyki w budownictwie oraz ich zastosowania w praktyce. Należy zawsze kierować się określonymi standardami branżowymi, które określają, jakie wymagania estetyczne są odpowiednie w danym kontekście, co jest kluczowe dla osiągnięcia właściwego efektu końcowego.