Fluatowanie to proces, który polega na usunięciu nadmiaru wody oraz niewielkich cząstek z powierzchni świeżego tynku cementowo-wapiennego. Dokładne przygotowanie podłoża jest kluczowe przed nałożeniem powłok emulsyjnych, ponieważ wpływa to na ich przyczepność i trwałość. W przypadku świeżego tynku, fluatowanie pozwala na uzyskanie odpowiedniej tekstury oraz stabilności podłoża, co jest zgodne z zaleceniami norm budowlanych. Przykładowo, w praktyce budowlanej, aby zapewnić właściwe warunki do aplikacji farb emulsyjnych, należy zastosować techniki fluatowania, by zminimalizować ryzyko pojawienia się pęcherzyków powietrza i złego przylegania powłok. Dobrą praktyką jest również sprawdzenie wilgotności podłoża przed nałożeniem powłok, co może dodatkowo wpłynąć na końcowy efekt estetyczny oraz ochronę powierzchni. Warto zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi producentów farb i tynków, właściwe przygotowanie podłoża znacznie zwiększa jego żywotność oraz odporność na czynniki atmosferyczne.
Wybór ługowania, szpachlowania czy odtłuszczania jako procesów przygotowujących podłoże ze świeżego tynku cementowo-wapiennego przed nałożeniem powłoki emulsyjnej jest niewłaściwy z kilku powodów. Ługowanie polega na usuwaniu substancji alkalicznych z powierzchni, co w przypadku świeżego tynku, który może zawierać wolne zasady, nie jest zalecane. Proces ten mógłby prowadzić do zwiększenia porowatości podłoża oraz zmniejszenia przyczepności powłok, co skutkowałoby ich szybszym uszkodzeniem. Szpachlowanie, z kolei, jest stosowane do wypełniania ubytków i równań powierzchni, jednak nie jest to proces, który powinien być stosowany przed nałożeniem powłok emulsyjnych na świeżym tynku. Zastosowanie szpachli na nieodpowiednio przygotowanym podłożu może prowadzić do odspajania się warstw, gdyż świeży tynk jeszcze nie osiągnął pełnej wytrzymałości, a tym samym może nie być w stanie unieść dodatkowego obciążenia. Odtłuszczanie jest techniką stosowaną głównie w kontekście usuwania tłuszczu i zanieczyszczeń z powierzchni, co nie ma zastosowania w przypadku świeżego tynku, który wymaga przede wszystkim odpowiedniego zarządzania wilgotnością oraz strukturą. Użycie tych metod jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia procesów technologicznych oraz ich wpływu na właściwości materiału, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i estetyką powłok emulsyjnych.