Sgraffito to technika zdobienia, która polega na usunięciu wierzchniej warstwy materiału, aby odsłonić inny, kontrastujący kolor lub strukturę znajdującą się pod spodem. Technika ta jest szczególnie skuteczna w tynku wapiennym, ponieważ jego właściwości pozwalają na łatwe formowanie i kształtowanie powierzchni. Tynki wapienne charakteryzują się dobrą przyczepnością, co sprawia, że warstwa dekoracyjna dobrze osiada na podkładzie. Praktyczne zastosowanie sgraffito można zauważyć w architekturze historycznej, gdzie często wykorzystywano tę technikę do zdobienia elewacji budynków, tworząc złożone wzory i ornamenty. Współczesne podejścia do sgraffito w tynku wapiennym obejmują zarówno tradycyjne, ręczne techniki, jak i nowoczesne metody, takie jak wykorzystanie form i szablonów, co pozwala na uzyskiwanie bardziej złożonych i precyzyjnych wzorów. Sgraffito znajduje zastosowanie także w sztuce użytkowej, dekorując m.in. ogrodzenia, elewacje budynków czy obiekty małej architektury. Dobre praktyki w tej dziedzinie wymagają znajomości materiałów i technik aplikacji, aby osiągnąć trwały i estetyczny efekt.
Wybór tynku akrylowego jako medium dla techniki sgraffito jest nietrafiony, gdyż akryl jest materiałem syntetycznym, który nie wykazuje takiej samej reakcji na techniki skrawania czy szlifowania, jak tynki naturalne. Tynki akrylowe są elastyczne, co może powodować trudności w uzyskaniu wyraźnych linii i detali charakterystycznych dla sgraffito. Ponadto, akryl nie jest materiałem przewiewnym, co ogranicza jego zastosowanie w tradycyjnych metodach zdobienia. Z kolei tynk gipsowy, choć łatwy w obróbce, ma zbyt dużą kruchość, co czyni go mniej odpowiednim do techniki sgraffito. Gips, po wyschnięciu, może pękać, co wpływa na trwałość dekoracji. Również tynk cementowy, mimo że jest niezwykle trwały, nie jest idealnym medium dla sgraffito, ponieważ jego szorstka struktura i trudności w formowaniu detali mogą prowadzić do suboptymalnych efektów wizualnych. Ponadto, technika ta wymaga starannych przygotowań i umiejętności w zakresie pracy z materiałem, co w przypadku gipsu i cementu może być wyzwaniem. Użytkownicy mogą mieć tendencję do mylenia tych materiałów z tynkiem wapiennym z powodu ich popularności, jednak kluczowe jest zrozumienie różnic w ich właściwościach fizycznych oraz wpływu na końcowy efekt artystyczny.