Wybór farby klasy I do malowania ścian w łazience jest optymalny ze względu na jej wysoką odporność na szorowanie na mokro. Farby te są testowane zgodnie z normą PN-EN 13300, która określa wymagania dotyczące odporności na zmywanie i szorowanie. W kontekście łazienek, gdzie występuje podwyższona wilgotność i potrzeba częstego czyszczenia, farby klasy I stanowią najlepszy wybór, ponieważ ich ubytek grubości po 200 cyklach szorowania wynosi mniej niż 5 µm. Taki parametr świadczy o ich długotrwałej trwałości i odporności na uszkodzenia mechaniczne. Dodatkowo, farby te zapewniają lepszą przyczepność i odporność na pleśń, co jest kluczowe w wilgotnym środowisku. W praktyce oznacza to, że ściany pomalowane farbą klasy I będą wyglądać estetycznie przez dłuższy czas oraz będą łatwiejsze do utrzymania w czystości, co przekłada się na niższe koszty konserwacji i dłuższy okres użyteczności.
Wybór farby o niższej klasie odporności, takiej jak II, III czy IV, nie jest odpowiedni do malowania łazienek. Farby klasy II charakteryzują się umiarkowaną odpornością na szorowanie, co oznacza, że ich powierzchnia może ulegać uszkodzeniom w wyniku regularnego czyszczenia. W przypadku farb klasy III oraz IV, odporność na szorowanie jest jeszcze niższa, co prowadzi do szybszego zużycia i pogorszenia estetyki malowanych powierzchni. Często błędnie zakłada się, że farby o niższej klasie mogą wystarczyć do pomieszczeń o wysokiej wilgotności, co jest mylnym podejściem. W praktyce, stosowanie farb klasy II lub niższej w łazience może skutkować koniecznością wcześniejszej renowacji, co zwiększa koszty i wysiłek związany z utrzymaniem wnętrza. Ponadto, farby te mogą nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed pleśnią i grzybami, co jest istotnym zagadnieniem w kontekście zdrowia mieszkańców. Właściwy dobór materiałów malarskich w kontekście ich klasy odporności jest kluczowy w zapewnieniu trwałości oraz estetyki wykończenia wnętrza, a także wpływa na jego funkcjonalność w dłuższym okresie użytkowania.
