Kosztorys inwestorski jest kluczowym narzędziem w procesie zarządzania projektami budowlanymi, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie kosztów robót budowlanych jeszcze przed ich rozpoczęciem. Przygotowanie kosztorysu inwestorskiego obejmuje analizę wszystkich elementów projektu, w tym kosztów materiałów, robocizny oraz ewentualnych kosztów dodatkowych, takich jak transport czy wynajem sprzętu. Przykładem zastosowania kosztorysu inwestorskiego może być sytuacja, gdy inwestor planuje budowę nowego obiektu. Kosztorys pozwala mu na realistyczne zaplanowanie budżetu oraz uzyskanie lepszej pozycji w negocjacjach z wykonawcami. W praktyce, dobrze sporządzony kosztorys inwestorski nie tylko ułatwia kontrolowanie wydatków, ale także minimalizuje ryzyko wystąpienia nieprzewidzianych kosztów w trakcie realizacji inwestycji. W branży budowlanej stosowane są różne metody kosztorysowania, takie jak metoda szczegółowa czy uproszczona, które powinny być dobierane zgodnie z charakterem i skalą projektu oraz obowiązującymi normami, takimi jak PN-ISO 15686 czy PN-ISO 9001.
Wybór odpowiedzi dotyczącej kosztorysu dodatkowego, ofertowego lub powykonawczego może prowadzić do nieporozumień w procesie zarządzania kosztami inwestycji budowlanej. Kosztorys dodatkowy najczęściej stosowany jest w kontekście zleceń dodatkowych pracy, które nie były przewidziane w pierwotnym zakresie robót. Jego celem jest oszacowanie kosztów wykraczających poza pierwotny budżet. Kosztorys ofertowy, z kolei, jest wykorzystywany przez wykonawców do składania ofert w odpowiedzi na ogłoszenia o zamówienia budowlane, jednak nie jest narzędziem służącym zamawiającemu do oszacowania całości kosztów inwestycji. Kosztorys powykonawczy ma zastosowanie po zakończeniu robót i służy do podsumowania rzeczywistych wydatków, co nie jest pomocne na etapie planowania inwestycji. W kontekście budowy, kluczowe jest posiadanie właściwego narzędzia na etapie planowania, a kosztorys inwestorski spełnia te wymogi. Często błędne jest zakładanie, że inne rodzaje kosztorysów mogą pełnić tę funkcję, co prowadzi do nieprawidłowego planowania budżetu i potencjalnych problemów finansowych w trakcie realizacji projektu.