Aby obliczyć średniowążoną stawkę roboczogodziny, należy uwzględnić liczby zatrudnionych pracowników oraz ich stawki. W tym przypadku mamy trzech brukarzy, każdy z stawką 35 zł/r-g, co czyni łącznie 105 zł za trzy osoby. Dodatkowo zatrudniono jednego robotnika, który zarabia 15 zł/r-g. Łączna stawka to 105 zł + 15 zł = 120 zł. Suma godzin pracy wynosi 3 + 1 = 4 roboczogodziny. Aby uzyskać średniowążoną stawkę, dzielimy 120 zł przez 4, co daje 30 zł/r-g. Praktyczne zastosowanie tej umiejętności jest kluczowe w budownictwie, gdzie właściwe rozliczenie kosztów pracy ma bezpośredni wpływ na opłacalność projektu. Zrozumienie tej koncepcji jest istotne dla menedżerów budowy, którzy muszą efektywnie zarządzać budżetem i zasobami ludzkimi, a także dla księgowych odpowiedzialnych za poprawne zestawienie kosztów w dokumentacji finansowej projektu.
Typowe błędy przy obliczaniu średniowej stawki roboczogodziny często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia pojęcia średniej ważonej oraz błędnego podejścia do analizy zatrudnionych pracowników. Wiele osób może błędnie przyjąć średnią arytmetyczną stawki, ignorując fakt, że liczba zatrudnionych ma kluczowe znaczenie w obliczeniach. Na przykład, stawka 35 zł wydaje się być najwyższa i mogłaby być uznana za średnią, jednak nie uwzględnia to liczby pracowników, którzy ją otrzymują. Właściwe podejście wymaga zsumowania wszystkich wynagrodzeń w kontekście liczby roboczogodzin, co jest fundamentalne dla uzyskania średniej ważonej. Ponadto, mylenie pojęć stawki podstawowej i stawki średniej może prowadzić do błędnych wniosków, co jest często obserwowane w praktyce budowlanej, gdzie pracownicy są zatrudniani na różnych warunkach. Ignorowanie różnorodności stawek może prowadzić do niedoszacowania kosztów projektu, co w konsekwencji wpływa na jego rentowność. Dlatego kluczowym jest, aby przy obliczeniach zawsze uwzględniać zarówno stawki, jak i liczbę zatrudnionych, aby uniknąć nieporozumień i błędów w kalkulacjach finansowych.