Odpowiedź cementowa jest prawidłowa, ponieważ cement jest podstawowym składnikiem zaprawy, która charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na warunki atmosferyczne. Przy dużych ubytkach w tynku cementowym konieczne jest użycie materiału, który zapewnia trwałość i stabilność, a zaprawy cementowe spełniają te wymagania. W praktyce, zaprawy te są często stosowane do renowacji elewacji budynków, gdzie konieczne jest wypełnienie większych ubytków, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu struktury. Istotne jest również, że zaprawy cementowe mogą być modyfikowane różnymi dodatkami, co pozwala na dostosowanie ich właściwości do specyficznych warunków budowlanych. Stosowanie zaprawy cementowej zgodnie z normami PN-B-10105 oraz PN-EN 998-1 zapewnia, że uzyskujemy odpowiednią jakość i trwałość wykonania, co jest kluczowe w budownictwie oraz remontach.
Wybór zaprawy wapienno-gipsowej jest nieodpowiedni w kontekście dużych ubytków w tynku cementowym. Choć wapno ma swoje zastosowanie w budownictwie, to nie jest odpowiednie dla zadań, które wymagają wysokiej wytrzymałości mechanicznej, jak w przypadku dużych ubytków. Zaprawy te charakteryzują się mniejszą odpornością na wilgoć, co może prowadzić do ich degradacji w trudnych warunkach atmosferycznych. Gips, z kolei, również nie nadaje się do tego celu. Jego zastosowanie w budownictwie ogranicza się głównie do wykonywania tynków wewnętrznych oraz wykończeń, gdzie nie występują duże obciążenia mechaniczne ani kontakt z wodą. Zastosowanie gipsu w miejscach narażonych na wilgoć może prowadzić do szybkości jego kruszenia i odpadania, co jest nieodpowiednie dla trwałego wykończenia. Ostatnią z nieprawidłowych odpowiedzi jest zaprawa cementowo-wapienna, która, choć ma swoje zastosowanie, nie sprawdzi się w przypadku dużych ubytków wymagających wyższej twardości i wytrzymałości na ściskanie. Tego typu zaprawy mogą być stosowane w innych zadaniach, ale nie są wystarczająco wytrzymałe, aby wypełnić większe ubytki tynku cementowego, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń i konieczności dodatkowych napraw, co jest nieefektywne i kosztowne.