Fibrobeton jest materiałem budowlanym, który zawiera włókna, najczęściej stalowe lub syntetyczne, co znacząco poprawia jego właściwości mechaniczne. Stosowany jest głównie do wykonywania dużych nawierzchni oraz zbiorników retencyjnych, ponieważ włókna zwiększają jego odporność na pękanie i poprawiają nośność. Przykładami praktycznego zastosowania fibrobetonu są parkingi, lotniska, a także zbiorniki wodne, gdzie wymagana jest duża trwałość i odporność na działanie wody. W standardach budowlanych, takich jak Eurokod, wskazuje się na zalety stosowania materiałów kompozytowych, do których należy fibrobeton, w kontekście minimalizacji deformacji oraz wydłużenia żywotności konstrukcji. Dzięki tym właściwościom, fibrobeton staje się coraz bardziej popularnym wyborem w inżynierii lądowej i hydrotechnice, gdzie kluczowe są osiągnięcie wysokiej wydajności oraz efektywności kosztowej.
Wybór innych odpowiedzi, które nie dotyczą głównego zastosowania fibrobetonu, oparty jest na nieporozumieniu co do jego charakterystyki oraz właściwości. Fibrobeton nie jest materiałem stosowanym do wykonania przegród chroniących przed promieniowaniem, ponieważ do takich zastosowań używa się specjalistycznych materiałów, takich jak ołów lub beton o odpowiedniej gęstości. Promieniowanie wymaga szczególnych właściwości absorbcyjnych, których fibrobeton nie posiada. Ponadto, materiał ten nie jest dedykowany do konstrukcji pracujących w wysokich temperaturach, gdzie preferowane są betony o specjalnych właściwościach ognioodpornych, jak beton ogniotrwały. Zastosowanie fibrobetonu w betonie elewacyjnym także jest nieodpowiednie, ponieważ do tego typu prac wybiera się materiały, które posiadają lepsze właściwości estetyczne i odporność na czynniki atmosferyczne, a nie fibrobeton, który przede wszystkim koncentruje się na wytrzymałości strukturalnej. Stąd, błędne odpowiedzi wynikają z mylnego pojmowania zastosowania i właściwości fibrobetonu w kontekście różnych dziedzin budownictwa.