Warstwa tynku zwykłego kat. II, która powinna być zatarczona przy pomocy packi styropianowej, to druga warstwa. Zatarcie drugiej warstwy ma na celu uzyskanie odpowiedniej gładkości oraz równomierności powierzchni, co jest kluczowe przed nałożeniem kolejnych warstw tynku. Zastosowanie packi styropianowej jest uzasadnione, ponieważ styropian pozwala na delikatne wygładzenie powierzchni, a dodatkowo nie wprowadza zarysowań, co jest istotne dla estetyki i trwałości tynku. Praktyka ta jest zgodna z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi do obróbki tynków w celu zapewnienia wysokiej jakości wykonania. Dobrym przykładem jest wykorzystanie tej techniki przy tynkowaniu elewacji budynków, gdzie gładka powierzchnia jest nie tylko estetyczna, ale też wpływa na odporność na działanie czynników atmosferycznych.
Wybór innych warstw tynku do zatarcia packą styropianową jest niepoprawny z kilku powodów. Każda z warstw tynku pełni inną funkcję i wymaga odpowiednich technik aplikacji. Pierwsza warstwa tynku ma za zadanie zapewnienie przyczepności do podłoża, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Zatarty w niewłaściwy sposób mógłby prowadzić do odspajania tynku w kolejnych etapach. Z kolei trzecia i czwarta warstwa, które są zazwyczaj końcowymi warstwami wykończeniowymi, wymagają innych narzędzi, takich jak packi stalowe, które nadają właściwą teksturę i twardość, decydującą o ostatecznym wyglądzie elewacji. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do błędnych wniosków, to nieznajomość kolejności prac tynkarskich oraz mylenie funkcji poszczególnych warstw. Właściwe zrozumienie technologii tynkowania oraz odpowiednich narzędzi do obróbki jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia, co potwierdzają standardy budowlane, które jednoznacznie określają procesy i narzędzia stosowane w branży budowlanej.