Kwalifikacja: BUD.25 - Organizacja, kontrola i sporządzanie kosztorysów robót wykończeniowych w budownictwie

Wskazanie kalkulacji wskaźnikowej, własnej czy szczegółowej jako podstawowych metod sporządzania kosztorysów inwestorskich w obszarze zamówień publicznych jest nieprawidłowe, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Kalkulacja wskaźnikowa, chociaż może być przydatna w pewnych kontekstach, nie zawsze zapewnia wystarczającą dokładność, gdyż opiera się na danych z wcześniejszych projektów, które mogą nie być w pełni reprezentatywne dla aktualnych warunków rynkowych. Właściwe przyjęcie wskaźników wymaga ich starannej analizy, co może prowadzić do błędnych założeń. Z kolei kalkulacja własna, opierająca się na oszacowaniach dokonanych przez wykonawcę, często prowadzi do subiektywnych błędów i zaniżania lub zawyżania kosztów, co może wpłynąć na wyniki postępowania przetargowego. Zastosowanie kalkulacji szczegółowej, mimo że najdokładniejsze, wiąże się z dużym nakładem pracy i czasochłonnością, co czyni ją mniej efektywną w kontekście zamówień publicznych, gdzie wymagana jest szybka reakcja na zapotrzebowanie rynkowe. Błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że bardziej skomplikowane metody są zawsze lepsze. Kluczowe w kosztorysowaniu inwestorskim jest dostosowanie metody do specyfiki projektu i jego wymagań, a kalkulacja uproszczona, jak wskazuje najlepsza praktyka branżowa, jest często najbardziej efektywnym rozwiązaniem w kontekście zamówień publicznych.