Stropy płytowo-żebrowe wykonuje się w technologii monolitycznej, co oznacza, że cała konstrukcja jest realizowana jako jednolity element. W tej technologii stropy są często zbrojone i wylewane na miejscu, co pozwala na osiągnięcie dużej nośności i jednocześnie elastyczności w projektowaniu. Przykładem zastosowania stropów płytowo-żebrowych w technologii monolitycznej mogą być obiekty użyteczności publicznej, takie jak hale sportowe czy centra handlowe, gdzie wymagana jest duża rozpiętość bez podpór. W procesie wykonawczym kluczowe jest stosowanie odpowiednich materiałów, jak beton wysokiej klasy i stal zbrojeniowa, co podnosi efektywność i trwałość konstrukcji. Monolityczne stropy są również zgodne z normami budowlanymi, które kładą duży nacisk na bezpieczeństwo i jakość wykonania. Dzięki tej technologii możliwe jest także ograniczenie czasu budowy, co jest istotnym czynnikiem w nowoczesnym budownictwie.
Wybór technologii wielkoblokowej, tradycyjnej czy wielopłytowej w kontekście stropów płytowo-żebrowych jest błędny z kilku powodów. Technologia wielkoblokowa opiera się na prefabrykowanych elementach, co ogranicza możliwości kształtowania konstrukcji oraz generuje większe koszty transportu i montażu. Prefabrykaty muszą być dostosowane do konkretnej lokalizacji, co często prowadzi do problemów z dokładnością wymiarów i montażem. Z kolei tradycyjna metoda budowy z zastosowaniem cegieł czy bloczków jest zbyt czasochłonna oraz nieefektywna w przypadku stropów, które muszą mieć odpowiednią nośność i sztywność. W przypadku technologii wielopłytowej, która polega na łączeniu płyt prefabrykowanych, niemożliwe jest uzyskanie wymaganej spójności oraz wytrzymałości, jaką oferuje rozwiązanie monolityczne. Technologia ta może być stosunkowo tania, lecz generuje problemy związane z montażem i dostosowaniem elementów do wymagań projektowych. Często prowadzi do zwiększonej liczby węzłów i złączeń, co może przyczyniać się do osłabienia struktury. Wybierając niewłaściwą technologię, można więc napotkać trudności w realizacji projektu oraz problemy z późniejszą eksploatacją budynku, co nie jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi oraz normami budowlanymi.