Odpowiedź powykonawcza jest właściwa, ponieważ w kosztorysie powykonawczym wykonawca ma możliwość korekty ceny za wykonaną pracę po zakończeniu robót. W praktyce oznacza to, że po zakończeniu prac budowlanych i dokonaniu wszelkich niezbędnych rozliczeń, wykonawca może dostarczyć dodatkowe dokumenty, które uzasadniają zmiany kosztów, takie jak zmienne ceny materiałów lub nieprzewidziane prace. Kosztorys powykonawczy uwzględnia wszystkie rzeczywiste wydatki oraz różnice między zakładanymi a faktycznymi kosztami, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Na przykład, w przypadku budowy drogi, jeśli wykonawca musiał użyć droższego materiału, ponieważ pierwotnie zakładany materiał nie był dostępny, mógłby to uwzględnić w kosztorysie powykonawczym. Tego typu elastyczność jest kluczowa w procesie budowlanym, który często wiąże się z nieprzewidywalnymi zmianami. Dodatkowo, stosowanie kosztorysu powykonawczego jest zgodne z normami ISO dotyczącymi zarządzania projektami budowlanymi, które kładą nacisk na dokładne dokumentowanie i uzasadnianie wydatków.
Kosztorysy ślepe, ofertowe i inwestorskie różnią się zasadniczo od kosztorysu powykonawczego, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście korygowania cen po zakończeniu robót. Kosztorys ślepy, znany również jako kosztorys ukryty, nie zawiera szczegółowych informacji o poszczególnych pozycjach kosztowych, co uniemożliwia jakiekolwiek późniejsze rozliczenia w oparciu o rzeczywiste dane. Tego rodzaju dokumentacja jest używana głównie w fazach wstępnych projektowania i nie ma zastosowania w sytuacjach wymagających korekty cen po zakończeniu robót. Kosztorys ofertowy natomiast skupia się na pierwotnej ofercie złożonej przez wykonawcę, w której przedstawiane są wyliczone koszty robót, ale nie uwzględnia on zmian, które mogą wystąpić w trakcie realizacji projektu. Ostateczne rozliczenia powinny opierać się na rzeczywistych kosztach, a nie na szacunkach. Kosztorys inwestorski, z drugiej strony, jest dokumentem stosowanym przez inwestora do oszacowania kosztów całego projektu, lecz również nie daje możliwości korygowania cen na zakończenie robót. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania projektami budowlanymi oraz dla uniknięcia typowych błędów myślowych związanych z interpretacją dokumentacji kosztorysowej. Niezrozumienie, w jaki sposób te różne typy kosztorysów funkcjonują w praktyce, może prowadzić do błędnych decyzji finansowych i problemów w trakcie realizacji projektu.