Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej

Wybór rasy brojlerów kurzych jest kluczowy dla zapewnienia efektywności produkcji, jednak odpowiedzi takie jak Leghorn, Zielononóżka kuropatwiana i Sussex nie są optymalne w tym kontekście. Leghorn to rasa znana głównie z wysokiej wydajności w produkcji jaj, a nie mięsa. Jej genotyp i fenotyp składają się z cech sprzyjających produkcji jaj, co nie jest zgodne z potrzebami hodowli brojlerów. Również Zielononóżka kuropatwiana, choć cenna w produkcji tradycyjnej, nie osiąga tak szybkich przyrostów masy ciała jak Dominant White Cornish, co czyni ją mniej praktycznym wyborem dla intensywnej hodowli. Sussex z kolei, będąc rasą dual-purpose, również nie osiąga tak wysokich wyników w produkcji brojlerów jak Dominant White Cornish, co powoduje, że jej zastosowanie w tym kontekście może być nieopłacalne. W przypadku wszystkich wymienionych ras, podstawowym błędem myślowym jest zakładanie, że cechy odpowiednie dla jednej gałęzi produkcji są również korzystne dla innej. Każda rasa ma swoje specyficzne zastosowanie i wymaga odpowiednich warunków hodowlanych, a wybór nieodpowiedniej rasy prowadzi do zmniejszenia wydajności oraz wzrostu kosztów produkcji, co jest niezgodne z zasadami efektywnej gospodarki rolnej. W związku z tym, kluczowe jest, aby hodowcy kierowali się wiedzą o cechach ras oraz ich zastosowaniu w praktyce, co pozwoli na optymalizację produkcji oraz zwiększenie rentowności.