Rasa puławska jest powszechnie uznawana za jedną z najlepszych ras świń do tuczu mięsnego w Polsce. Charakteryzuje się dobrą wydajnością przyrostu masy ciała oraz korzystnym współczynnikiem konwersji paszy, co czyni ją ekonomicznie opłacalną w hodowli. Świnie tej rasy mają silną muskulaturę, co zapewnia wysoką jakość mięsa o korzystnych parametrach, takich jak odpowiednia marżowatość i tekstura. Ponadto, rasa ta jest odporna na niekorzystne warunki środowiskowe, co jest istotne w kontekście intensywnej produkcji mięsnej. Przykładem dobrych praktyk hodowlanych jest stosowanie odpowiedniej diety i warunków bytowych, które wspierają zdrowy rozwój i minimalizują ryzyko chorób. Warto również zauważyć, że rasa puławska znajduje zastosowanie w programach prozdrowotnych oraz w ekstensywnych systemach produkcji, gdzie szczególną uwagę przykłada się do dobrostanu zwierząt.
Rasy takie jak polska biała zwisłoucha, złotnicka pstra oraz wielka biała polska są popularne w hodowli świń, ale nie wszystkie nadają się do tuczu mięsnego z takich samych powodów jak rasa puławska. Polska biała zwisłoucha jest ceniona głównie za swoje właściwości mleczne, co oznacza, że jej genotyp i fenotyp sprzyjają produkcji mleka, a nie optymalnym przyrostom masy mięsnej. Złotnicka pstra, pomimo swojej atrakcyjnej budowy, nie osiąga takich wyników w zakresie przyrostu masy ciała, co czyni ją mniej efektywną w intensywnej produkcji mięsnej. Wielka biała polska, chociaż również popularna w tuczu, niekoniecznie jest tak dobrze dostosowana do lokalnych warunków oraz rynkowych celów produkcji jak rasa puławska. Błędne wnioski mogą wynikać z mylnych przekonań o wszechstronności ras, co nie zawsze znajduje potwierdzenie w praktyce. Wybór odpowiedniej rasy do tuczu mięsnego powinien opierać się na analizie wydajności, jakości mięsa oraz zdolności adaptacyjnych do środowiska, a także na dostępnych zasobach paszowych. Rasa puławska wyróżnia się w tych aspektach, co czyni ją najlepszym wyborem w kontekście efektywnej produkcji mięsa.