Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Zawód: Technik rolnik, Technik agrobiznesu
W płodozmianie po uprawie roślin motylkowych powinno się przeznaczyć miejsce na uprawę roślin
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Rośliny motylkowe, takie jak lucerna czy koniczyna, mają zdolność do wiązania azotu atmosferycznego dzięki symbiozie z bakteriami Rhizobium. Po ich uprawie gleba jest znacznie bogatsza w azot, co czyni ją szczególnie korzystną dla kolejnych roślin wymagających dużych ilości tego składnika. Przykładowo, kukurydza i zboża, które mają wysokie zapotrzebowanie na azot, mogą uzyskać znaczne korzyści z tak przygotowanej gleby. W praktyce, zaleca się połączenie upraw roślin motylkowych z roślinami o dużym zapotrzebowaniu na azot w ramach płodozmianu, co jest zgodne z ogólnymi zasadami zrównoważonego rolnictwa. Ponadto, takie podejście zwiększa plonowanie oraz poprawia strukturę gleby. Właściwe wykorzystanie azotu pochodzącego z roślin motylkowych przyczynia się do zmniejszenia potrzeby stosowania nawozów sztucznych, co jest korzystne zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie.
Wybór miejsca w płodozmianie po roślinach motylkowych jest kluczowy dla dalszej uprawy i zarządzania glebą. Rośliny wymagające głębokiej warstwy uprawnej, mimo że mogą dobrze rozwijać się w stabilnych warunkach, niekoniecznie korzystają z azotowych zasobów zgromadzonych przez rośliny motylkowe. Wybór roślin, które mają małe zapotrzebowanie na ten składnik, prowadzi do niewykorzystania korzyści z ich wcześniejszej uprawy. Ponadto, rośliny wymagające gleb o odczynie zasadowym mogą nie być odpowiednio dopasowane do gleby, która po roślinach motylkowych może mieć charakter bardziej obojętny lub lekko kwaśny, co również wpływa na ich wzrost. Wybór roślin z najwyższym zapotrzebowaniem na fosfor i potas może wydawać się logiczny, jednak te składniki odżywcze nie są wytwarzane przez rośliny motylkowe ani przez proces wiązania azotu, co oznacza, że ich uprawa nie korzysta z tego, co gleba zyskała. Kluczowe jest zrozumienie, że rośliny motylkowe są najlepsze jako prekursorzy dla roślin o wysokim zapotrzebowaniu na azot, a nie dla tych, które koncentrują się na innych składnikach odżywczych. Wybierając niewłaściwe rośliny na następne uprawy, można znacznie osłabić potencjał gleby i wartość plonów.