Żyto poplonowe jest uznawane za najkorzystniejszy przedplon dla kukurydzy uprawianej jako plon wtóry z kilku powodów. Po pierwsze, jego system korzeniowy efektywnie poprawia strukturę gleby, co sprzyja lepszemu zatrzymywaniu wody oraz powietrza, co jest istotne dla wzrostu kukurydzy. Żyto jest również rośliną, która dobrze akumuluje azot, a po jego rozkładzie, dostępność tego składnika dla kukurydzy znacznie wzrasta. Dodatkowo, jako poplon, żyto skutecznie ogranicza wzrost chwastów, co redukuje potrzebę stosowania herbicydów. Przykładowo, w gospodarstwie, które praktykuje płodozmian z zastosowaniem żyta jako przedplonu, może uzyskać wyższe plony kukurydzy, nawet o 20% w porównaniu do innych przedplonów. Takie działania są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie, które promują dbałość o gleby i ekosystemy.
Rzepak ozimy, mimo że jest popularnym przedplonem, nie jest idealnym wyborem dla kukurydzy. Rzepak ma dużą konkurencję o składniki odżywcze, co może prowadzić do niedoborów dla kolejnej uprawy. Dodatkowo, rzepak wymaga specyficznych warunków glebowych i klimatycznych, a także może być źródłem chorób, które przenoszą się na kukurydzę. Jęczmień jary, choć może być stosowany jako przedplon, nie zapewnia tak korzystnych warunków dla wzrostu kukurydzy jak żyto. Głównym problemem jest zbyt krótki okres wegetacji, co ogranicza akumulację azotu i innych składników odżywczych w glebie. Z kolei pszenica ozima, podobnie jak rzepak, ma tendencję do intensywnego pobierania wody i składników pokarmowych, co może prowadzić do ich deficytów w glebie, a także do trudności w uprawie kukurydzy. Wybierając przedplony, kluczowe jest zrozumienie interakcji między roślinami oraz wpływu na zdrowie gleby, co stanowi fundament efektywnej produkcji rolniczej.