Stosowanie w żywieniu bydła, śrutowanego lub gniecionego ziarna zbóż i nasion roślin strączkowych powoduje u zwierząt
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Stosowanie śrutowanego lub gniecionego ziarna zbóż oraz nasion roślin strączkowych w żywieniu bydła znacząco zwiększa strawność składników pokarmowych. Proces mechanicznego przetwarzania ziarna, takiego jak śrutowanie czy gniecenie, zwiększa powierzchnię dostępną dla enzymów trawiennych. Dzięki temu, bydło lepiej przyswaja białka, węglowodany oraz tłuszcze, co przekłada się na efektywność wykorzystywania paszy i ogólny wzrost wydajności produkcyjnej. Przykładowo, w żywieniu bydła mlecznego, zwiększona strawność prowadzi do lepszego wzrostu masy ciała oraz wyższej produkcji mleka, co jest kluczowe dla ekonomiki produkcji. Dobre praktyki w żywieniu zwierząt zalecają stosowanie takich form pasz, aby maksymalizować ich wykorzystanie energetyczne oraz białkowe, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się żywieniem zwierząt, jak np. NRC (National Research Council).
Nieprawidłowe jest sądzenie, że stosowanie śrutowanego lub gniecionego ziarna zbóż przyczynia się do nadmiernego zakwaszenia żwacza. Takie zjawisko może wystąpić w wyniku nadmiernego podawania pasz bogatych w węglowodany fermentowalne, ale nie jest to bezpośrednio związane z formą podania ziarna. W rzeczywistości, poprawne przetwarzanie paszy może nawet wspierać równowagę pH w żwaczu poprzez lepsze trawienie i absorpcję substancji odżywczych. Z kolei powstawanie biegunek również nie jest typowym efektem stosowania przetworzonego ziarna, lecz może być wynikiem niewłaściwych praktyk żywieniowych, takich jak nagłe zmiany w diecie, co powoduje stres u zwierząt i zmiany w mikroflorze jelitowej. Co więcej, zwiększone wydzielanie śliny, które mogłoby sugerować wyższą strawność, jest procesem naturalnym, ale nie jest bezpośrednio związane z formą paszy. Z tego względu, błędne jest utożsamianie tych symptomów z używaniem śrutowanego lub gniecionego ziarna, co może prowadzić do nieświadomego wprowadzania w błąd przy podejmowaniu decyzji o składzie diety bydła.