Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Zawód: Technik rolnik, Technik agrobiznesu
Szkodnik, który odżywia się w pąkach kwiatowych oraz niszczy zawiązki zalążni i pylników, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Słodyczek rzepakowy (Brassicogethes aeneus) jest szkodnikiem, który szczególnie upodobał sobie rośliny z rodziny kapustowatych, do których należy rzepak. Jego larwy żerują w pąkach kwiatowych, co prowadzi do zniszczenia zawiązków zalążni oraz pylników, a tym samym do znacznego zmniejszenia plonów. Słodyczek rzepakowy jest odpowiedzialny za poważne straty w uprawach rzepaku, dlatego jego kontrola jest kluczowa dla rolników. W praktyce, aby przeciwdziałać temu szkodnikowi, zaleca się regularne monitorowanie upraw oraz stosowanie środków ochrony roślin zgodnie z zaleceniami agrofizycznymi. Ważne jest także stosowanie metod integrowanej ochrony roślin, które łączą różne strategie zarządzania, takie jak rotacja upraw, stosowanie odpornej odmiany rzepaku czy biologiczne zwalczanie szkodników. Zrozumienie biologii słodyczka rzepakowego oraz jego cyklu życia pozwala na efektywniejsze zarządzanie uprawami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w rolnictwie ekologicznym.
Pchełka ziemna (Phyllotreta spp.) to szkodnik, który również atakuje rośliny kapustowate, jednak jej sposób żerowania jest inny, skoncentrowany głównie na liściach, co nie prowadzi do zniszczenia zawiązków kwiatowych. Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) jest szkodnikiem głównie ziemniaków, a jej larwy żerują na liściach, nie mając wpływu na pąki kwiatowe. Oprzędzik pręgowany (Cacopsylla spp.) atakuje głównie drzewa owocowe, a nie rośliny kapustowate, więc jego obecność w kontekście rzepaku nie ma sensu. Typowy błąd w myśleniu polega na myleniu szkodników i ich preferencji pokarmowych, co jest kluczowe w skutecznym zarządzaniu uprawami. Szkodniki mają różne preferencje środowiskowe oraz biologiczne, co przekłada się na ich wpływ na różne rodzaje roślin. Właściwe rozpoznanie szkodnika oraz zrozumienie jego specyficznych zachowań jest niezbędne do skutecznej kontroli, a także do zapobiegania strat w plonach. Właściwe zasady integrowanej ochrony roślin oraz diagnostyki szkodników mogą znacząco poprawić efektywność działań ochronnych w uprawach.