Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej

Rośliny okopowe i przemysłowe, takie jak buraki cukrowe czy kartofle, choć mogą być wartościowe w kontekście płodozmianu, nie są najlepszym wyborem w przypadku walki z erozją. Te rośliny często wymagają intensywnej uprawy, co może prowadzić do degradacji struktury gleby i zwiększonego ryzyka erozji. Zboża ozime, z kolei, są uprawiane głównie w celu wykorzystania ich jako paszy lub do produkcji żywności, ale ich krótkotrwała obecność w glebie nie sprzyja jej długoterminowej stabilności. Zboża jare, podobnie, choć mogą być bardziej odporne na warunki atmosferyczne, również nie dają takiej samej ochrony przed erozją jak rośliny motylkowe. Często błędnie zakłada się, że intensywne uprawy roślin jednorocznych mogą wystarczyć do utrzymania jakości gleby. Praktyki te mogą prowadzić do zubożenia bioróżnorodności glebowej i osłabienia naturalnych mechanizmów ochrony przed erozją. Właściwe zrozumienie wpływu różnych rodzajów roślin na glebę jest kluczowe dla efektywnego zarządzania płodozmianem. Dlatego, aby przeciwdziałać erozji, zaleca się wprowadzenie roślin motylkowych, które nie tylko poprawiają strukturę gleby, ale również wspierają ekosystemy glebowe.