Owca fryzyjska jest rasą znaną przede wszystkim ze swojej zdolności do produkcji mleka. Charakteryzuje się wysoką wydajnością mleczną i jakościowym mlekiem, które jest wykorzystywane do produkcji serów, jogurtów oraz innych produktów mleczarskich. W praktyce, hodowcy owiec fryzyjskich stosują odpowiednie techniki zarządzania stadem, w tym optymalne żywienie, co przekłada się na zdrowie zwierząt i jakość pozyskiwanego mleka. Standardy jakości mleka, według których hodowcy powinni działać, obejmują m.in. czystość, świeżość oraz odpowiednie parametry mikrobiologiczne. Dobre praktyki w hodowli owiec mlecznych obejmują również regularne badania weterynaryjne oraz zapewnienie odpowiednich warunków bytowych dla zwierząt. W Polsce owca fryzyjska zyskuje na popularności, a jej mleko jest coraz częściej doceniane na rynku lokalnym i krajowym, co przyczynia się do rozwoju branży mleczarskiej.
Wybór niektórych ras owiec, takich jak merynos polski, owca Romanowska czy owca pomorska, jest związany głównie z ich zdolnościami do produkcji wełny lub mięsa, a nie mleka. Merynos polski, znany z doskonałej jakości wełny, jest rasą, która nie jest typowo hodowana w celu uzyskania mleka. Jego genotyp i fenotyp są dostosowane do produkcji wełny, co oznacza, że hodowcy koncentrują się na cechach takich jak gęstość i jakość runa, a nie na wydajności mlecznej. Podobnie, owca Romanowska to rasa tradycyjna, której głównym celem hodowlanym jest pozyskanie mięsa i wełny, a nie mleka. Wybór owcy pomorskiej, chociaż może być bardziej zrozumiały w kontekście lokalnych praktyk hodowlanych, również nie wskazuje na jej główną rolę w produkcji mlecznej. Często popełnianym błędem jest mylenie tych ras z owcami mlecznymi, co wynika z braku zrozumienia różnic między rasami i ich specyfikacjami hodowlanymi. Rasy mleczne, takie jak owca fryzyjska, mają specyficzne cechy anatomiczne i fizjologiczne, które sprzyjają produkcji mleka, czego nie można powiedzieć o rasach wełnistych czy mięsnych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą oraz maksymalizacji produkcji, niezależnie od jej typu.