Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej

Wybór składników mineralnych do nawożenia dolistnego roślin uprawnych wymaga zrozumienia ich funkcji oraz wpływu na zdrowie i plonowanie roślin. Wskazanie wapnia i siarki jako głównych składników dolistnych jest mylne, ponieważ chociaż oba te pierwiastki są ważne dla zdrowia roślin, ich główne zastosowanie dotyczy nawożenia glebowego, a nie dolistnego. Wapń jest istotny dla struktury komórek roślinnych i ich stabilności, jednak jego wchłanianie przez liście jest ograniczone. Siarka natomiast, choć uczestniczy w syntezie aminokwasów i enzymów, najczęściej jest dostarczana roślinom poprzez nawożenie glebowe. Z kolei fosfor i bor, mimo że również pełnią ważne funkcje, nie są typowymi składnikami stosowanymi w nawożeniu dolistnym. Fosfor jest kluczowy dla procesów energetycznych i rozwoju korzeni, a jego mobilność w roślinach w dużej mierze uzależniona jest od dostępności w glebie. Bor, będąc mikroelementem, odgrywa rolę w procesie zapylenia i tworzeniu owoców, lecz jego efektywna aplikacja przeprowadza się zazwyczaj w postaci nawozów glebowych. Z kolei potas i mangan, mimo istotności w nawożeniu, nie są głównymi składnikami dla dolistnych aplikacji. Potas reguluje gospodarkę wodną roślin, ale jego zastosowanie dolistne jest mniej efektywne niż glebowe, a mangan, choć ważny dla fotosyntezy, występuje zazwyczaj w formie glebowej. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne nawożenie dolistne wymaga precyzyjnego doboru składników i dostosowania ich do specyficznych potrzeb roślin w danym momencie ich rozwoju.