Włóka zawieszana to jedna z najskuteczniejszych narzędzi stosowanych do przyspieszania ogrzewania gleb ciężkich wiosną. Jej konstrukcja pozwala na równomierne spulchnienie i przewietrzenie gleby, co przyczynia się do szybszego nagrzewania się warstwy wierzchniej. Dzięki zastosowaniu włók, gleba staje się bardziej przepuszczalna, co z kolei umożliwia lepsze wchłanianie ciepła ze słońca. Praktycznie, użycie włóki zawieszanej jest szczególnie zalecane w uprawach, gdzie gleby mają wysoką zawartość gliny, co sprawia, że są one bardziej zbite i trudniejsze do ogrzania. Dobrze zorganizowane prace polowe z wykorzystaniem włóki mogą znacząco poprawić jakość plonów, a także skrócić czas potrzebny na przygotowanie gleby do siewu. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w agrotechnice, włóki zawieszane powinny być stosowane w odpowiednich warunkach wilgotnościowych, aby uzyskać optymalne efekty. Warto również pamiętać, że regularne stosowanie włóki przyczynia się do poprawy struktury gleby oraz zwiększa jej żyzność, co jest korzystne w dłuższym okresie.
Stosowanie wałów pierścieniowych, wałów gładkich czy bron zębowych w kontekście przyspieszania ogrzewania gleb ciężkich jest nieodpowiednie z kilku powodów. Wał pierścieniowy, mimo że jest skuteczny w ubijaniu gleby po siewie, nie wpływa na jej spulchnienie ani przewietrzenie, co jest kluczowe dla poprawy warunków termicznych. Użycie wału gładkiego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, ponieważ jego główną funkcją jest jedynie wyrównanie powierzchni gleby, co nie przekłada się na jej ogrzewanie. Wał ten może nawet powodować dodatkowe zagęszczenie gleby, co utrudnia jej nagrzewanie. Z kolei brony zębowe, choć używane do spulchniania gleby, mają inny cel i działają na innej głębokości, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście wczesnowiosennego ogrzewania gleb ciężkich. Właściwe zrozumienie zastosowania narzędzi uprawowych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania glebą. Często mylnie zakłada się, że każde narzędzie, które spulchnia glebę, będzie odpowiednie do przyspieszenia jej ogrzewania. Kluczowym błędem jest nieuznawanie, że różne typy gleb wymagają różnorodnych metod obróbczych, a także, że zastosowanie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do pogorszenia struktury gleby oraz zmniejszenia jej żyzności.