Bezpłużna uprawa roli, znana również jako uprawa konserwująca, jest techniką, która przyczynia się do wzrostu zachwaszczenia chwastami rozłogowymi, takimi jak perz czy rdest. Wynika to z faktu, że brak głębokiego spulchnienia gleby i minimalna ingerencja w jej strukturę sprzyjają utrzymywaniu nasion chwastów w glebie. Nieprzerwane pokrycie gleby resztkami roślinnymi oraz obecność mulczu mogą stwarzać korzystne warunki do kiełkowania i wzrostu tych roślin. Praktyczne zastosowanie tej metody wymaga jednak starannego planowania i monitorowania stanu upraw, aby kontrolować rozwój chwastów. Należy również stosować odpowiednie środki ochrony roślin oraz techniki zarządzania, takie jak rotacja upraw czy wspomaganie wzrostu roślin okrywowych, co ogranicza konkurencję ze strony chwastów. Zgodnie z dobrymi praktykami rolniczymi, monitorowanie populacji chwastów i wprowadzenie odpowiednich działań zaradczych może znacznie zwiększyć efektywność bezpłużnej uprawy.
W odpowiedziach, które nie są poprawne, występują liczne nieporozumienia dotyczące skutków bezpłużnej uprawy roli. Zwiększenie zagrożenia erozją wodną, chociaż stanowi istotny problem w praktykach rolniczych, nie jest bezpośrednim skutkiem bezpłużnej uprawy. W rzeczywistości, techniki te często mają na celu ograniczenie erozji poprzez zachowanie struktury gleby i ochronę jej powierzchni resztkami roślinnymi. Głębokie spulchnienie i szybsze obsychanie gleby to kolejne błędne koncepcje – bezpłużna uprawa nie zakłada intensywnego spulchniania, co może prowadzić do lepszego zatrzymywania wilgoci w glebie, a nie jej szybszego odparowywania. Dodatkowo, wzrost poniesionych kosztów jest argumentem, który jest mylny w kontekście strategii ograniczania kosztów pracy i zwiększenia efektywności w dłuższym okresie. W rzeczywistości, bezpłużna uprawa, odpowiednio wdrożona, może prowadzić do obniżenia kosztów produkcji oraz zwiększenia rentowności, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami upraw i ochrony środowiska. Koncepcje te często wynikają z braku zrozumienia podstawowych zasad agronomicznych oraz niedostatecznego uwzględnienia wieloaspektowych korzyści, jakie niesie ze sobą zrównoważona produkcja rolna.