Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej

Wybór roślin okopowych bulwiastych oraz korzeniowych do płodozmianu przeciwerozyjnego jest nieoptymalny. Rośliny te, jak ziemniaki czy buraki, mają płytki system korzeniowy, co może prowadzić do osłabienia struktury gleby, a tym samym zwiększać ryzyko jej erozji. To podejście nie uwzględnia kluczowego aspektu ochrony gleby, jakim jest jej stabilizacja przez głębsze korzenie. Ponadto, okopowe bulwiaste i korzeniowe są często uprawiane jako rośliny jednoroczne, co oznacza, że po ich zbiorze gleba pozostaje narażona na erozję, zwłaszcza w okresie, gdy nie jest pokryta żadną inną roślinnością. Warto również zauważyć, że motylkowate jednoroczne, mimo że są zdolne do wiązania azotu, nie mają tak długotrwałego efektu w zakresie ochrony gleby jak ich wieloletnie odpowiedniki. Istnieje ryzyko, że uprawy te mogą prowadzić do szybkiego wyjałowienia gleby, jeśli nie są stosowane w odpowiedniej rotacji. Ponadto, wybór roślin, które nie są dostosowane do lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, może prowadzić do wielu problemów, od obniżonej wydajności po zwiększone ryzyko erozji. Dlatego w płodozmianie przeciwerozyjnym kluczowe jest uwzględnienie roślin, które skutecznie stabilizują glebę i wspierają jej zdrowie, a nie jedynie koncentrowanie się na plonach. Zastosowanie niewłaściwych roślin może prowadzić do długofalowych negatywnych skutków dla ekosystemu rolnego.