Mocznik jest jednym z najczęściej stosowanych nawozów azotowych w formie roztworu, ze względu na swoją wysoką rozpuszczalność w wodzie oraz korzystny wpływ na wzrost roślin. Jest to organiczny związek chemiczny, który dostarcza roślinom azot w formie, która jest łatwo przyswajalna. Stosowanie mocznika w formie dolistnej pozwala na szybkie wchłanianie azotu przez liście, co jest szczególnie korzystne w sytuacjach, gdy rośliny wykazują niedobory tego składnika lub w warunkach stresowych, takich jak susza. Przykładowo, dolistne nawożenie mocznikiem może być zastosowane w uprawie zbóż, gdzie szybka reakcja na niedobory azotu może znacząco wpłynąć na plon. Ponadto, mocznik w formie roztworu może być łączony z innymi nawozami, co pozwala na kompleksowe odżywienie roślin. Dobrą praktyką jest stosowanie mocznika w okresie aktywnego wzrostu roślin, co maksymalizuje jego efektywność i wpływ na plony, zgodnie z zaleceniami Agencji Rolnictwa i Żywności.
Stosowanie siarczanu amonowego, saletry amonowej i saletrzaku w formie dolistnej może budzić wątpliwości, ponieważ każdy z tych nawozów ma swoje specyficzne właściwości, które nie zawsze czynią je odpowiednimi do aplikacji dolistnej. Siarczan amonowy, zawierający siarkę oraz azot, jest często używany w nawożeniu glebowym, jednak jego rozpuszczalność i sposób wchłaniania przez rośliny nie są tak optymalne jak w przypadku mocznika. Saletra amonowa, będąca popularnym nawozem, również nie jest zalecana do dolistnego stosowania ze względu na możliwość wystąpienia uszkodzeń liści, które przyczyniają się do obniżenia efektywności nawożenia. Saletrzak, z połączeniem azotu w formie amonowej i azotanowej, również nie jest preferowany do aplikacji dolistnej, gdyż może prowadzić do skurczenia się liści i spadku ich fotosyntezy. Typowym błędem jest mylenie form nawozów oraz ich odpowiednich metod aplikacji, co może prowadzić do uszkodzeń roślin i zmniejszenia plonów. Ponadto, warto zaznaczyć, że nie wszystkie nawozy azotowe są równoważne w kontekście dolistnego stosowania, co wymaga od rolników znajomości właściwości chemicznych i biologicznych używanych substancji. Stąd, właściwy dobór nawożenia oraz technik aplikacji jest kluczowy w praktyce agrotechnicznej, a nieprzemyślane decyzje mogą mieć negatywne skutki zarówno dla upraw, jak i dla zdrowia gleby.