Gliceryna, znana również jako glicerol, jest stosowana jako środek profilaktyczny przeciwko ketozie u krów mlecznych. Ketoza to stan metaboliczny, który występuje, gdy organizm krowy przestaje efektywnie wykorzystywać glukozę jako źródło energii, co prowadzi do nagromadzenia ciał ketonowych we krwi. Gliceryna jest źródłem energii, które można szybko przyswoić, co pomaga w regulacji poziomu glukozy we krwi i redukcji objawów ketozy. W praktyce, podawanie gliceryny w formie dodatku do paszy może zwiększyć wydajność energetyczną krowy w okresach zwiększonego zapotrzebowania, takich jak w okresie laktacji. Standardy żywienia bydła oraz dobre praktyki w hodowli zwierząt zalecają monitorowanie stanu zdrowia krów oraz wczesne interweniowanie w przypadku objawów ketozy, co może obejmować suplementację gliceryną. Regularne stosowanie gliceryny w diecie krów mlecznych może przyczynić się do poprawy ich zdrowia oraz wydajności produkcji mleka, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.
Podawanie gliceryny jako środka zapobiegawczego w przypadku wzdęć, mastitis czy kulawiźnie nie jest zgodne z aktualnymi praktykami weterynaryjnymi i dietetycznymi w hodowli bydła. Wzdęcia, które są wynikiem nadmiernego gromadzenia się gazów w przewodzie pokarmowym, wymagają przede wszystkim odpowiedniego zarządzania dietą i paszą. Wprowadzenie do diety substancji takich jak probiotyki czy dodatki wspomagające trawienie jest skuteczniejszą metodą w walce z tym problemem. W przypadku mastitis, czyli zapalenia wymienia, kluczowe jest stosowanie odpowiednich środków weterynaryjnych oraz utrzymanie wysokich standardów higieny w oborze, a nie suplementacja gliceryną. Z kolei kulawizna, jako problem ortopedyczny, wymaga kompleksowego podejścia obejmującego poprawę warunków utrzymania zwierząt, a także odpowiednie zarządzanie ich żywieniem oraz monitorowanie ich stanu zdrowia. Zastosowanie gliceryny nie jest uznawane za efektywną metodę leczenia tych schorzeń, co często wynika z niepełnego zrozumienia ich etiologii oraz roli, jaką odgrywa prawidłowe żywienie. Ważne jest, aby hodowcy byli świadomi, że stosowanie suplementów żywieniowych powinno być zawsze dostosowane do indywidualnych potrzeb zwierząt oraz oparte na rzetelnych przesłankach naukowych.