Rdzę brunatną (Puccinia triticina) zwalcza się chemicznie w okresie wegetacji, głównie poprzez stosowanie fungicydów. Jest to choroba, która może znacząco wpływać na plony zbóż, w szczególności pszenicy. Stosowanie środków ochrony roślin, takich jak triazole czy strobiluryny, może znacznie ograniczyć rozwój choroby. Przykładem może być zastosowanie fungicydów w fazie młodego kłoszenia, co pozwala na ochronę roślin przed infekcją grzybową. Ważne jest, aby stosować preparaty w odpowiednich terminach, co jest zgodne z zaleceniami producentów oraz krajowymi normami dotyczącymi ochrony roślin. Dodatkowo, integrowana ochrona roślin (IPM) zaleca monitorowanie stanu zdrowotnego upraw oraz stosowanie fungicydów tylko w sytuacji, gdy jest to uzasadnione. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność ochrony, ale także minimalizuje wpływ na środowisko.
Pleśń śniegowa (Microdochium nivale) jest chorobą, która najczęściej występuje w warunkach wilgotnych i chłodnych, a jej zwalczanie chemiczne w okresie wegetacyjnym jest ograniczone, ponieważ nie jest tak intensywnie stosowane jak w przypadku rdzy brunatnej. Odpowiednie zarządzanie uprawami, takie jak stosowanie odpowiednich odmian o odporności na pleśń śniegową oraz dbałość o właściwe nawadnianie, są kluczowe w tej kwestii. Śnieć cuchnąca (Tilletia caries) jest chorobą, która atakuje ziarna w stadium siewek i jej zwalczanie chemiczne odbywa się głównie w momencie siewu, przez zaprawianie nasion, co sprawia, że nie jest to zwalczanie w okresie wegetacji. Zgorzel siewek (Pythium spp.) również jest problemem, ale mechanizmy zwalczania są bardziej ukierunkowane na ochronę nasion i młodych roślin, a nie na działania podejmowane w pełni rozwiniętych uprawach. Dlatego przy wyborze strategii ochrony roślin kluczowe jest zrozumienie fazy rozwoju roślin oraz specyfiki choroby, aby nie stosować nieodpowiednich metod w niewłaściwym czasie.