Dwutlenek węgla (CO2) jest gazem, który gromadzi się w pomieszczeniach inwentarskich w największej ilości, głównie w wyniku procesów oddychania zwierząt oraz fermentacji pożywienia. W trakcie oddychania, zarówno zwierzęta hodowlane, jak i mikroorganizmy obecne w paszy, uwalniają dwutlenek węgla do atmosfery. W pomieszczeniach z dużą ilością zwierząt, takich jak obory czy chlewnie, stężenie CO2 może znacznie wzrosnąć, co może prowadzić do obniżenia jakości powietrza oraz negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt. Właściwe wentylowanie pomieszczeń inwentarskich jest kluczowe dla utrzymania optymalnych warunków. Dobre praktyki obejmują regularne monitorowanie stężenia CO2 oraz dostosowywanie systemów wentylacyjnych w zależności od liczby zwierząt oraz ich potrzeb. Zgodnie z normami branżowymi, stężenie dwutlenku węgla w pomieszczeniach inwentarskich nie powinno przekraczać 0,5% objętości, aby zapewnić zdrowe środowisko dla zwierząt. Warto także pamiętać, że nadmierne stężenie tego gazu może prowadzić do zaburzeń oddychania, a w skrajnych przypadkach do śmierci zwierząt.
Chociaż amoniak, siarkowodór i tlenek węgla to gazy, które mogą występować w pomieszczeniach inwentarskich, ich stężenie oraz źródła emisji różnią się znacznie od dwutlenku węgla. Amoniak (NH3) jest gazem powstającym głównie w wyniku rozkładu odchodów zwierzęcych i niewłaściwego zarządzania ściółką. Choć może być niebezpieczny w wysokich stężeniach, jego obecność nie przekracza stężeń dwutlenku węgla, który jest generowany na skutek naturalnych procesów oddychania. Siarkowodór (H2S) z kolei występuje w niewielkich ilościach, zazwyczaj w wyniku procesów gnilnych w obecności związków siarki, jednak jego stężenie w pomieszczeniach inwentarskich jest na ogół znacznie niższe niż CO2. Tlenek węgla (CO) może pojawiać się w wyniku niewłaściwego spalania paliw, jednak przy prawidłowym zarządzaniu systemami grzewczymi, jego emisja jest minimalizowana. W praktyce, wiele osób myli te gazy z dwutlenkiem węgla, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat zagrożeń związanych z jakością powietrza w obiektach inwentarskich. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych gazów ma różne źródła i skutki zdrowotne, a ich obecność w pomieszczeniach inwentarskich wymaga indywidualnego podejścia w zakresie monitorowania i zarządzania, a także odpowiednich działań naprawczych zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.