Rasa Simentaler jest uznawana za jedną z najbardziej efektywnych ras w intensywnej produkcji młodego żywca wołowego, co potwierdzają dane o dziennych przyrostach masy ciała. Samce Simentaler osiągają średni przyrost wynoszący 1380 g dziennie, a samice 1200,8 g, co stawia tę rasę w czołówce pod względem efektywności przyrostów. Z punktu widzenia praktycznego, hodowcy, którzy wybierają Simentaler do swojej produkcji, mogą liczyć na znacznie wyższe wyniki ekonomiczne, gdyż większe przyrosty masy ciała przekładają się na krótszy czas produkcji oraz niższe koszty żywienia. Rasa ta jest również ceniona za swoje walory mięsną, co sprawia, że mięso wołowe Simentaler cieszy się dużym uznaniem na rynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli, wybór odpowiedniej rasy jest kluczowym elementem strategii produkcji, a Simentaler wyróżnia się nie tylko przyrostami, ale także zdolnością do adaptacji w różnych warunkach hodowlanych oraz wysoką jakością mięsa. W związku z tym, zastosowanie tej rasy w intensywnej produkcji wołowiny jest zgodne z aktualnymi trendami i standardami branżowymi.
Wybór ras takich jak Charolaise, Limousine czy Aberdeen Angus do intensywnej produkcji młodego żywca wołowego może wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjny, jednakże analiza danych dotyczących przyrostów masy ciała wskazuje, że te rasy nie są tak efektywne jak Simentaler. Charolaise, mimo że jest znana z wysokiej jakości mięsa, ma niższe dzienne przyrosty, co może prowadzić do wydłużenia okresu produkcji i zwiększenia kosztów żywienia. Limousine, podobnie, choć często wybierana przez hodowców, nie osiąga takich wyników przyrostowych jak Simentaler, co czyni ją mniej efektywną w kontekście intensywnej produkcji. Z kolei Aberdeen Angus, znany z dobrych walorów mięsnych, również nie spełnia kryteriów efektywności w przyrostach, co ogranicza jego zastosowanie w tym segmencie rynku. Często błędnym myśleniem jest założenie, że wyższa jakość mięsa automatycznie przekłada się na lepsze wyniki w hodowli. W rzeczywistości, efektywność produkcji młodego żywca jest ściśle związana z przyrostami masy ciała, co jest kluczowym czynnikiem ekonomicznym w hodowli bydła. Wybór odpowiedniej rasy powinien być oparty na konkretnej analizie danych dotyczących przyrostów oraz kosztów, a nie tylko na ogólnych przekonaniach dotyczących jakości mięsa.
