PMR, czyli Pasza Mieszana Różnorodna, to system żywienia, w którym składniki paszy są podawane oddzielnie od mieszanki treściwej, co pozwala na precyzyjne dostosowanie dawki do potrzeb zwierząt. Takie podejście umożliwia bardziej efektywne zarządzanie żywieniem, co przekłada się na zdrowie i wydajność zwierząt hodowlanych. PMR wspiera optymalne wykorzystanie składników pokarmowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego żywienia. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, stosując PMR, można precyzyjnie kontrolować ilość białka i energii w diecie, co prowadzi do lepszego wydajności produkcji mleka. System ten sprzyja również minimalizacji odpadów paszowych, gdyż pozwala na dostosowanie dawek do rzeczywistych potrzeb zwierząt. W praktyce, zastosowanie PMR wiąże się z większym zyskiem ekonomicznym oraz lepszym stanem zdrowia zwierząt, co czyni go preferowaną metodą w nowoczesnym rolnictwie.
TMR, czyli Total Mixed Ration, to system, w którym wszystkie składniki paszy są mieszane i podawane zwierzętom w jednej porcji. Choć TMR ma swoje zalety, takie jak uproszczenie procesu żywienia i zapewnienie, że zwierzęta otrzymują wszystkie składniki odżywcze w jednej dawce, nie pozwala na tak dokładną kontrolę poszczególnych składników diety jak PMR. W przypadku systemu NEL, odnosi się on do energii netto laktacji, co jest miarą energetyczności paszy, ale nie jest to samodzielny system żywienia, a parametr oceny. Z kolei INRA to instytucja zajmująca się badaniami naukowymi, a nie system żywienia, co wprowadza w błąd w kontekście tego pytania. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru błędnej odpowiedzi, obejmują mylenie definicji i funkcji poszczególnych terminów w kontekście żywienia zwierząt. Również wybór odpowiedzi na podstawie skojarzeń, a nie na zrozumieniu podstawowych zasad żywienia, może prowadzić do niepoprawnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że różne systemy żywienia mają swoje specyficzne zastosowania oraz różne efekty na zdrowie i wydajność zwierząt, co powinno być brane pod uwagę przy wyborze metodologii żywienia.