Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej

Wybór innych roślin w celu ochrony gleb przed erozją, takich jak peluszka i łubin żółty, owies i jęczmień, czy kukurydza i sorgo, może być mylący. Peluszka i łubin żółty, mimo że są wartościowymi roślinami strączkowymi, nie oferują takiego poziomu ochrony przed erozją jak trawy i koniczyna czerwona. Ich system korzeniowy jest mniej rozwinięty w poziomie, co skutkuje mniejszą stabilizacją gleby. Z kolei zboża, takie jak owies i jęczmień, są często uprawiane na zbiory, ale ich korzenie głęboko penetrują ziemię i nie tworzą szerokiej maty korzeniowej, co ogranicza ich skuteczność w zapobieganiu erozji. Kukurydza i sorgo, będące roślinami jednorocznymi, także nie są idealnym rozwiązaniem, ponieważ ich sezonowy cykl uprawy nie zapewnia stałej ochrony gleby przez cały rok, a po zbiorach gleba może być narażona na erozję. Typowym błędem w rozumowaniu jest brak zrozumienia, że skuteczna ochrona przed erozją wymaga ciągłej obecności roślinności oraz odpowiednich systemów korzeniowych, które potrafią stabilizować glebę przez długi czas. Dobór odpowiednich roślin powinien opierać się na ich zdolności do tworzenia gęstej pokrywy i współpracy w systemie agroekologicznym, co czyni odpowiedzi inne niż trawy i koniczyny czerwoną niewłaściwymi.