Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej

Choć wprowadzenie do płodozmianu roślin wysokich, takich jak kukurydza i słonecznik, może przynieść korzyści w zakresie plonów, nie jest to skuteczna metoda zapobiegania erozji wietrznej gleb. Rośliny te, ze względu na swoją dużą wysokość, mogą w pewnym stopniu obniżać siłę wiatru, ale ich wpływ na erozję jest ograniczony. Erozja wietrzna głównie występuje w miejscach, gdzie gleba jest odkryta, a wysokie rośliny nie są w stanie całkowicie zredukować wpływu wiatru na odsłoniętą powierzchnię. Melioracje gruntów i regulacje cieków wodnych, mimo że mogą poprawiać stosunki wodne, mogą prowadzić do negatywnych skutków ekologicznych, takich jak obniżenie poziomu wód gruntowych czy zubożenie naturalnych ekosystemów. Natomiast stosowanie wsiewek roślin motylkowych w uprawach zbożowych może być korzystne dla poprawy jakości gleby i jej struktury, ale niekoniecznie wpływa na erozję wietrzną. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że sama zmiana w płodozmianie lub dodanie roślin to wystarczające środki ochrony gleby. Przeciwnie, ochrona przed erozją wietrzną wymaga kompleksowego podejścia, które uwzględnia zarówno aspekty ekologiczne, jak i agrotechniczne, a zwiększanie lesistości oraz wprowadzanie zadrzewień śródpolnych pozostaje jednym z najskuteczniejszych rozwiązań.