CIF, czyli Cost, Insurance and Freight, jest terminem używanym w międzynarodowej wymianie handlowej, który określa warunki dostawy towarów. W przypadku CIF sprzedawca zobowiązuje się do pokrycia kosztów transportu, ubezpieczenia oraz frachtu do portu docelowego. Oznacza to, że ryzyko i odpowiedzialność za towar przechodzą na nabywcę dopiero po dotarciu towaru do portu przeznaczenia. Zastosowanie CIF jest szczególnie popularne w transakcjach morskich, ponieważ umożliwia sprzedawcy kontrolę nad transportem i ubezpieczeniem do momentu dostarczenia towaru. Przykład zastosowania: przy zakupie kontenera ze sprzętem elektronicznym, sprzedawca ustala warunki CIF, co oznacza, że pokrywa wszystkie koszty transportu i ubezpieczenia do portu, gdzie nabywca ma zamiar odebrać towar. Warto zaznaczyć, że w ramach CIF, odpowiedzialność za uszkodzenia towaru po przekazaniu go przewoźnikowi spoczywa na nabywcy, co jest standardem w międzynarodowych praktykach handlowych.
FAS (Free Alongside Ship) to termin, który określa, że sprzedawca dostarcza towar do portu obok statku, a odpowiedzialność za jego transport oraz wszelkie koszty związane z frachtem spoczywają na nabywcy. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień, gdyż nabywcy mogą błędnie zakładać, że sprzedawca przejmuje część odpowiedzialności za transport, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Podobnie, DAT (Delivered At Terminal) odnosi się do dostarczenia towaru do określonego terminalu, co oznacza, że sprzedawca pokrywa wszystkie koszty transportu do tego miejsca, jednak nie obejmuje ubezpieczenia towaru podczas transportu, co wyróżnia tę formę dostawy od CIF. Inny termin, FOB (Free On Board), definiuje moment, w którym sprzedawca kończy swoją odpowiedzialność za towar - w momencie załadunku go na statek. Nabywca ponosi ryzyko od tego momentu, co również różni się od CIF, w którym sprzedawca jest odpowiedzialny za ubezpieczenie do momentu dotarcia towaru do portu. Powszechne błędy polegają na myleniu tych terminów, co może prowadzić do niejednoznaczności w negocjacjach handlowych i potencjalnie zwiększać ryzyko finansowe. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania ryzykiem w transakcjach międzynarodowych.