Formuły handlowe INCOTERMS 2010, takie jak FAS, FOB, CFR i CIF, są ściśle związane z transportem wodnym. Oznaczają one różne sposoby przenoszenia odpowiedzialności i kosztów pomiędzy sprzedawcą a kupującym. Na przykład, w przypadku FOB (Free on Board), sprzedawca dostarcza towary na pokład statku, co oznacza, że ryzyko i koszty przechodzą na kupującego w momencie, gdy towary przekraczają burtę statku. Podobnie, w przypadku CFR (Cost and Freight), sprzedawca ponosi koszty transportu do portu docelowego, ale ryzyko przechodzi na kupującego w momencie załadunku towaru na statek. CIF (Cost, Insurance and Freight) dodatkowo wymaga od sprzedawcy zapewnienia ubezpieczenia towarów w trakcie transportu. Zrozumienie tych terminów jest kluczowe w handlu międzynarodowym, ponieważ pozwala na dokładne określenie obowiązków i odpowiedzialności stron.
Odpowiedzi odnoszące się do transportu powietrznego, szynowego czy drogowego są niepoprawne, ponieważ formuły INCOTERMS 2010: FAS, FOB, CFR i CIF zostały stworzone z myślą o transporcie morskim. W powszechnym użyciu INCOTERMS dla transportu powietrznego są inne, takie jak CIP (Carriage and Insurance Paid to) czy CPT (Carriage Paid to), które odnoszą się do odmiennych zasad odpowiedzialności i kosztów. Błędne jest również zakładanie, że FAS (Free Alongside Ship) czy FOB mogą być stosowane w kontekście transportu drogowego lub szynowego, ponieważ te formuły definiują obowiązki związane z załadunkiem i ryzykiem w kontekście statków i portów. Niezrozumienie tego może prowadzić do nieporozumień w umowach oraz w praktykach związanych z logistyką i transportem. Ważne jest, aby mieć pełną świadomość, jak różne INCOTERMS wpływają na koszty i odpowiedzialność, aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji i sporów między stronami transakcji. Właściwe stosowanie tych terminów wymaga znajomości kontekstu ich użycia oraz świadomości, że każda z formuł INCOTERMS ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia.