Formuła handlowa "Franco" (znana również jako "franco na miejscu") oznacza, że sprzedający zobowiązuje się do dostarczenia towaru do określonego miejsca przeznaczenia na własny koszt i ryzyko. Oznacza to, że sprzedający ponosi odpowiedzialność za wszelkie straty lub uszkodzenia, które mogą wystąpić podczas transportu towaru. Przykładem zastosowania tej formuły może być sytuacja, w której producent mebli oferuje dostawę do domu klienta, obciążając kosztem transportu oraz ryzykiem związanym z ewentualnymi uszkodzeniami w trakcie dostawy. W praktyce takie podejście jest często stosowane w handlu międzynarodowym, gdzie zarządzanie ryzykiem i odpowiedzialnością za transport jest kluczowe. Zgodnie z międzynarodowymi standardami Incoterms, definicja Franco jest dobrze udokumentowana, co pozwala na jasne sformułowanie warunków umowy handlowej, co jest niezbędne dla obu stron transakcji. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku stosowania tej formuły sprzedający jest zobowiązany do wyboru odpowiednich środków transportu oraz ubezpieczenia towaru aż do momentu jego dostarczenia do odbiorcy.
Odpowiedzi FIFO i LIFO dotyczą metod zarządzania zapasami, a nie formuł handlowych określających odpowiedzialność za transport. FIFO (first in, first out) to strategia, w której towary są sprzedawane w kolejności, w jakiej zostały nabyte, co pozwala na zarządzanie świeżością produktów. Przykładem może być branża spożywcza, gdzie ważne jest, aby najstarsze produkty były sprzedawane jako pierwsze, aby uniknąć strat związanych z przeterminowaniem. LIFO (last in, first out) z kolei to podejście, w którym najnowsze nabycia są sprzedawane jako pierwsze, co może być stosowane w przypadku towarów, które nie psują się, jak materiały budowlane czy surowce przemysłowe. Zarówno FIFO, jak i LIFO nie odnoszą się do obowiązków dostarczenia towaru na koszt sprzedającego, co jest kluczowym elementem formuły "Franco". Odpowiedź "Loco" również jest błędna, ponieważ odnosi się do formuły, w której sprzedający realizuje sprzedaż, ale nie ponosi odpowiedzialności za koszty transportu, co jest sprzeczne z definicją Franco. Zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania łańcuchem dostaw oraz przy zawieraniu umów handlowych. Właściwe użycie terminologii wpływa nie tylko na kwestie finansowe, ale także na zarządzanie ryzykiem i efektywność operacyjną w handlu.