Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Zawód: Technik spedytor
Która z formuł INCOTERMS 2010 zobowiązuje sprzedającego do załadunku towaru na statek w porcie wysyłki, zawarcia umowy o przewóz morski oraz pokrycia kosztów dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Formuła INCOTERMS 2010, oznaczona jako CFR (Cost and Freight), precyzyjnie określa obowiązki sprzedającego w kontekście transportu morskiego. W ramach tej formuły sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku oraz za zawarcie umowy przewozu, co obejmuje również pokrycie kosztów transportu do portu przeznaczenia. Jest to istotne w praktyce handlowej, ponieważ oznacza, że sprzedający zajmuje się wszystkimi formalnościami związanymi z transportem, co przekłada się na mniejsze ryzyko i obciążenie dla kupującego. Na przykład, w sytuacji, gdy firma A sprzedaje towary firmie B, firma A musi zorganizować transport morski i ponieść związane z tym koszty. Kupujący, czyli firma B, przejmuje ryzyko dopiero w momencie, gdy towar zostanie załadowany na statek, co czyni tę formułę korzystną dla kupującego w zakresie zarządzania ryzykiem. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz minimalizacji nieporozumień między stronami transakcji.
Wybór FCA (Free Carrier) w kontekście omawianego pytania jest nieadekwatny, ponieważ ta formuła INCOTERMS 2010 nie obejmuje obowiązku sprzedającego dotyczącego dostarczenia towaru na statek w porcie załadunku oraz zawarcia umowy przewozu. W przypadku FCA sprzedający dostarcza towar do określonej lokalizacji, gdzie kupujący przejmuje odpowiedzialność za dalszy transport, co oznacza, że sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu na morzu. Takie rozumienie może prowadzić do nieporozumień w relacjach handlowych, gdyż kupujący musi samodzielnie znaleźć przewoźnika, co może wiązać się z dodatkowymi kosztami i ryzykiem. Podobnie EXW (Ex Works) całkowicie zwalnia sprzedającego z obowiązków transportowych, bowiem towar jest udostępniany kupującemu w siedzibie sprzedającego. Wybór FOB (Free On Board) może wydawać się zbliżony do CFR, jednak różnica polega na tym, że FOB odnosi się do momentu przekazania ryzyka, które następuje w momencie, gdy towar zostaje załadowany na statek, natomiast sprzedający nie ponosi kosztów transportu do portu przeznaczenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania formuł INCOTERMS w praktyce handlowej oraz dla właściwego zarządzania ryzykiem w transakcjach międzynarodowych.