Odpowiedź 'sztafetowego' jest poprawna, ponieważ model sztafetowy zakłada, że towar jest transportowany z jednego punktu do drugiego, przy czym w trakcie podróży następuje kilka przystanków w celu przeładunku. W przypadku dużej liczby punktów przeładunkowych, towar jest zwykle przewożony większymi pojazdami do centralnego punktu, a następnie przeładowywany na mniejsze pojazdy, które dostarczają go do ostatecznych odbiorców. Takie podejście jest powszechnie stosowane w logistyce miejskiej, gdzie efektywność dostaw oraz redukcja kosztów transportu są kluczowe, a także w przypadku dystrybucji towarów w dużych magazynach. W standardach takich jak ISO 28000, które dotyczą zarządzania bezpieczeństwem w łańcuchu dostaw, uwzględnia się właśnie modele transportowe takie jak sztafetowy, które minimalizują ryzyko oraz zwiększają efektywność operacyjną. Przykładem zastosowania modelu sztafetowego mogą być duże sieci supermarketów, które organizują dostawy towarów do lokalnych sklepów, aby sprostać zapotrzebowaniu klientów.
Odpowiedzi 'wahadłowego', 'obwodowego' i 'promienistego' nie są adekwatne w kontekście realizacji przewozów z dużą liczbą punktów przeładunkowych. Model wahadłowy zazwyczaj dotyczy transportu z jednego punktu do drugiego, gdzie pojazdy kursują na stałe ustalonej trasie, co nie uwzględnia wielu punktów przeładunkowych. Taki model jest bardziej typowy dla stałych tras, gdzie ładunek jest przekazywany bezpośrednio z jednego miejsca do drugiego, co nie odpowiada charakterystyce sztafetowego modelu transportu. Model obwodowy, z kolei, koncentruje się na trasach, które prowadzą przez określone punkty, jednak nie zakłada on możliwości intensywnego przeładunku towarów, co jest kluczowe w omawianym przypadku. Model promienisty, mimo że może sugerować rozgałęzianie się tras od jednego centralnego punktu, nie zajmuje się efektywnym przeładunkiem towarów w wielu miejscach, co ogranicza jego zastosowanie w logistyce opartej na szeregach punktów przeładunkowych. Dla lepszego zrozumienia, w logistyce kluczowe jest dostosowanie modelu do specyficznych potrzeb transportu, a pomylenie tych modeli może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz zwiększenia kosztów operacyjnych.