Model transportu obwodowego polega na dostarczaniu towarów z jednego punktu załadunku do kilku punktów odbioru, co jest kluczowe w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw. W tym modelu pojazdy nie wracają do punktu załadunku po dostarczeniu ładunku, ale kontynuują trasę, co zwiększa efektywność operacyjną. Przykładem może być dystrybucja towarów w miastach, gdzie dostawca odbiera towar z centralnego magazynu i rozwozi go do różnych punktów sprzedaży detalicznej. W praktyce, model ten wykorzystuje różnorodne środki transportu, w tym samochody dostawcze, furgonetki czy ciężarówki. Dobrą praktyką jest optymalizacja tras, co może być wspierane przez nowoczesne systemy zarządzania transportem (TMS), które analizują dane dotyczące ruchu i umożliwiają efektywne planowanie tras, co przekłada się na zmniejszenie kosztów transportu oraz poprawę terminowości dostaw.
W modelu transportu sztafetowego ładunek jest przewożony w cyklach, gdzie pojazdy wykonują kursy pomiędzy stałymi punktami, bezpośrednio przekazując ładunki. Jest to efektywne w przypadku przewozu osób, ale nie sprawdza się w transporcie towarów, gdzie istotne jest dostarczanie do różnych lokalizacji w jednym kursie. Z kolei model wahadłowy polega na przewozie ładunków w stałych relacjach pomiędzy dwoma punktami, co nie uwzględnia dostarczania do wielu odbiorców. Ten model jest stosowany głównie w transporcie surowców z miejsca wydobycia do zakładów przetwórczych. Promienisty model transportu z kolei skupia się na rozprowadzeniu towarów promieniście z jednego centralnego punktu, co może prowadzić do nieefektywności, gdyż nie zawsze pozwala na optymalne wykorzystanie środków transportu. Typowym błędem jest mylenie tych modeli ze względu na ich podobieństwo, jednak kluczowe różnice w strukturze i celach transportu prowadzą do nieprawidłowych wniosków. W praktyce, zrozumienie, który model jest najbardziej odpowiedni dla konkretnego zadania transportowego, jest kluczowe dla efektywności operacyjnej i minimalizacji kosztów.