Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych, znana pod skrótem ATP (Accord Transport Perissables), reguluje zasady transportu żywności, która wymaga szczególnych warunków w celu zachowania jej jakości i bezpieczeństwa. Dokument ten definiuje wymagania dotyczące środków transportu, takich jak pojazdy, opakowania i systemy chłodnicze, które muszą być używane w transporcie szybko psujących się towarów. Przykładem zastosowania tych przepisów jest transport owoców i warzyw, które muszą być przewożone w temperaturach kontrolowanych, aby uniknąć ich zepsucia. W praktyce, przewoźnicy są zobowiązani do przestrzegania norm określonych w ATP, co przynosi korzyści zarówno dla producentów, jak i konsumentów, zapewniając, że żywność dociera do odbiorców w odpowiednim stanie. Ponadto, umowa ta jest uznawana w wielu krajach i wspiera międzynarodowy handel, co jest kluczowe dla globalnych łańcuchów dostaw.
Skróty ADN, ADR i AGN odnoszą się do różnych regulacji dotyczących transportu, ale nie mają związku z żywnością szybko psującą się. ADN (Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par voie Navigable) dotyczy międzynarodowego transportu towarów niebezpiecznych drogą wodną. Jest to istotna regulacja, która zapewnia bezpieczeństwo podczas transportu substancji chemicznych, które mogą być szkodliwe dla ludzi i środowiska. Z kolei ADR (Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) obejmuje transport towarów niebezpiecznych drogą lądową. Obie te umowy wyróżniają się szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi pakowania, oznakowania i dokumentacji, które są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa transportu, ale nie dotyczą towarów łatwo psujących się. AGN (Accord général sur les transports internationaux de marchandises) odnosi się natomiast do ogólnych zasad transportu towarów i nie zawiera specyficznych regulacji dotyczących żywności. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego przypisania skrótów do niewłaściwych kategorii transportowych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi regulacjami jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności w przewozach, szczególnie w kontekście międzynarodowym.