Formuła INCOTERMS 2010, która odnosi się do dostarczenia towaru wzdłuż burty statku w porcie załadunku, to FAS (Free Alongside Ship). W tej formule sprzedający ma obowiązek dostarczyć towar wzdłuż burty statku, co oznacza, że ryzyko i koszty związane z transportem przechodzą na kupującego w momencie, gdy towar jest dostarczony w pobliżu statku. Kupujący z kolei zobowiązany jest do zawarcia umowy przewozu oraz poinformowania sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i terminie dostawy ładunku do portu załadunku. Dzięki temu FAS jest szczególnie przydatne w transakcjach międzynarodowych, gdzie kontrola nad transportem i ryzykiem jest kluczowa. Przykładem zastosowania FAS może być sytuacja, w której sprzedający dostarcza ładunek do portu morskiego, a kupujący organizuje dalszy transport morski. Dzięki temu sprzedający ma ograniczoną odpowiedzialność za dalszy transport, co może zwiększyć jego efektywność operacyjną.
Wszystkie pozostałe formuły INCOTERMS 2010 mają różne zasady dotyczące odpowiedzialności sprzedającego i kupującego. EXW (Ex Works) to taka formuła, w której sprzedający dostarcza towar w swoim zakładzie, a kupujący przejmuje pełną odpowiedzialność za transport oraz wszystkie związane z tym koszty i ryzyka. Stąd wynika, że sprzedający nie ma żadnych obowiązków w zakresie transportu ani dostarczenia towaru do portu załadunku. Kolejna formuła, CIF (Cost, Insurance and Freight), wskazuje, że sprzedający odpowiada za koszty, ubezpieczenie oraz fracht towaru do portu docelowego, co jest zupełnie innym podejściem do odpowiedzialności. Z kolei DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do miejsca wskazanego przez kupującego, łącznie z opłatami celnymi, co jest sprzeczne z zasadami FAS. Typowym błędem jest mylenie punktów przejścia odpowiedzialności i kosztów w różnych formułach, co może prowadzić do nieporozumień w transakcjach międzynarodowych. Ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie zobowiązania i ryzyka są przypisane do każdej z formuł, aby uniknąć potencjalnych strat finansowych oraz prawnych w procesie handlu międzynarodowego.