Odpowiedź 'promienisty' jest prawidłowa, ponieważ model promienisty transportu zakłada, że pojazd dostarcza ładunki z jednego punktu załadunku do wielu różnych punktów wyładunku, a po zrealizowaniu dostaw wraca do miejsca, z którego wyruszył. Taki system jest często wykorzystywany w logistyce miejskiej, gdzie pojazdy dostawcze rozwożą paczki do różnych lokalizacji w obrębie miasta, a następnie wracają do swojego centrum dystrybucyjnego. Przykładem mogą być usługi kurierskie, które realizują dostawy do różnych klientów w określonym rejonie. Warto zauważyć, że model promienisty jest skuteczny w redukcji kosztów transportu oraz czasu dostawy, co jest kluczowe w kontekście rosnących wymagań dotyczących szybkości realizacji zamówień. Dodatkowo, zgodnie z zasadami efektywności, takie podejście minimalizuje puste przebiegi, co pozytywnie wpływa na zrównoważony rozwój i ograniczenie emisji CO2 w transporcie.
Modele transportu sztafetowego, obwodowego i wahadłowego różnią się znacznie od modelu promienistego, co prowadzi do nieporozumień w określaniu właściwego sposobu przewozu ładunków. Model sztafetowy zakłada, że pojazdy przemieszczają się w określonych trasach, ale niekoniecznie wracają do punktu wyjścia po dostarczeniu ładunków. Może to prowadzić do sytuacji, w której pojazdy są wykorzystywane w sposób nieefektywny, dlatego jest mniej popularny w kontekście dostaw miejskich. W modelu obwodowym pojazdy poruszają się po zamkniętej pętli, co ogranicza ich elastyczność w dostosowywaniu tras do zmieniających się potrzeb klientów. Z kolei model wahadłowy koncentruje się na regularnym kursowaniu między dwoma punktami, co ogranicza zakres dostaw do stałych lokalizacji. W każdym z tych przypadków brak jest elastyczności i zdolności do dostosowania się do zmiennych warunków rynkowych oraz potrzeb klientów, co może skutkować wydłużeniem czasu realizacji zamówień oraz zwiększeniem kosztów operacyjnych. Często błędne wnioski wynikają z mylenia tych modeli, co prowadzi do nieefektywnego planowania transportu.