Kwalifikacja: MED.12 - Wykonywanie dekontaminacji sprzętu i wyrobów medycznych
Aby uzyskać 1 litr roztworu o stężeniu 3%, ile należy odmierzyć
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aby przygotować roztwór o stężeniu 3% w objętości 1 litra, należy zastosować odpowiednie proporcje substancji czynnej i rozpuszczalnika. Stężenie 3% oznacza, że w 100 ml roztworu znajduje się 3 g substancji czynnej. W przypadku 1 litra (1000 ml) roztworu, całkowita ilość substancji czynnej wynosi 30 g. Przygotowując roztwór, mamy do czynienia z rozpuszczeniem koncentratu w wodzie, co jest powszechną praktyką w wielu dziedzinach, takich jak chemia, farmacja czy przemysł spożywczy. Dlatego odmierzając 970 ml wody i 30 ml koncentratu, uzyskujemy odpowiednią ilość substancji czynnej i zachowujemy wymaganą objętość roztworu. Taki sposób przygotowania roztworów jest zgodny z normami bezpieczeństwa i dobrymi praktykami laboratoryjnymi. Warto podkreślić, że precyzyjne odmierzanie składników jest kluczowe, aby osiągnąć pożądane właściwości fizykochemiczne roztworu, co ma znaczenie np. w analizach chemicznych.
Wybór niewłaściwych proporcji składników prowadzi do poważnych błędów w przygotowywaniu roztworu o określonym stężeniu. W przypadku stężenia 3% oznacza to, że na każdy 100 ml roztworu powinny przypadać 3 g substancji czynnej. Jeśli w odpowiedzi wskazuje się 1000 ml wody i 30 ml koncentratu, to ilość substancji czynnej jest zaniżona, ponieważ woda sama w sobie nie dostarcza wymaganej masy substancji czynnej, a roztwór w tym przypadku byłby bardzo rozcieńczony. Podobnie, 997 ml wody i 3 ml koncentratu prowadzi do uzyskania tylko 3 g substancji czynnej w 1000 ml roztworu, co również nie spełnia wymogu 3% stężenia. Z kolei 1000 ml wody i 300 ml koncentratu prowadzi do stężenia, które przekracza 3%, co jest równie nieprawidłowe. Generalnie, w procesie przygotowywania roztworów ważne jest, aby zachować odpowiednie proporcje, co wymaga dokładnych obliczeń i zrozumienia zasady działania stężenia. Niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących przygotowywania roztworów może prowadzić do błędnych wyników w eksperymentach, a w praktyce przemysłowej może skutkować wadliwymi produktami, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w laboratoriach oraz standardami jakości.