Emulatory są zaliczane do testów klasy szóstej, ponieważ służą do symulacji środowisk, które umożliwiają wykonanie testów oprogramowania w warunkach zbliżonych do produkcyjnych. Testy te są kluczowe w procesie wytwarzania oprogramowania, zwłaszcza w kontekście aplikacji, które muszą działać na różnych platformach. Przykładowo, emulator może symulować system operacyjny, na którym testowane oprogramowanie ma działać, pozwalając na identyfikację błędów przed wdrożeniem na rzeczywistym sprzęcie. Praktyka korzystania z emulatorów jest zgodna z najlepszymi standardami w branży, które rekomendują wykorzystanie takich narzędzi do wczesnej detekcji błędów. W przypadku aplikacji mobilnych, emulatory pozwalają na testowanie aplikacji w różnych wersjach systemu Android czy iOS. Użycie emulatorów przyspiesza proces testowania, pozwalając na równoległe wykonywanie testów na różnych konfiguracjach sprzętowych.
Wybór innej klasy testów zamiast szóstej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji, jakie pełnią emulatory w procesie testowania. Klasa czwarta, druga czy piąta mogą sugerować inne podejścia do weryfikacji oprogramowania, jednak każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania. Klasa czwarta zazwyczaj odnosi się do testów jednostkowych, które są projektowane do sprawdzania poszczególnych komponentów aplikacji w izolacji. Nie prowadzi to do symulacji całego środowiska, jakie oferują emulatory, przez co testy te nie są w stanie oddać pełnego obrazu działania oprogramowania w kontekście użytkownika. Klasa druga może być związana z testami integracyjnymi, które skupiają się na sprawdzaniu interakcji między modułami, lecz również nie korzystają z emulacji. Klasa piąta, która mogłaby sugerować testy systemowe, koncentruje się na weryfikacji całego systemu w rzeczywistych warunkach, co może być zbyt kosztowne i czasochłonne w porównaniu z użyciem emulatorów. Warto zauważyć, że nieprawidłowe przypisanie emulatorów do niższych klas testów może ograniczyć skuteczność procesu testowania, prowadząc do późniejszego wykrywania błędów, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki w inżynierii oprogramowania. Wybór odpowiedniej klasy testów powinien być oparty na zrozumieniu ich funkcji i celu w całym cyklu życia oprogramowania.